Dins un encastre tan ric de tradicion e reflexion, l’esperit nadalenc se presenta ongan cargat de significats prigonds que van mai luènh que las fèstas superficialas. Los cachafuòcs, falhas, torrèlas, halhas e socas qu’illuminaràn Occitània anuèch pòdon pas amagar la foscor d’endacòm mai. Las celebracions nadalencas, qu’an sas originas dins las ancianas celebracions del solstici d’ivèrn, se mesclan amb lo cristianisme, en fargant en Occitània un eveniment cultural unic. Aquela fèsta, cargada d’istòria e de simbolisme, ven una escasença de perpensar sus las valors que definisson nòstra civilizacion de paratge. Los messatges de patz e d’amor que naisson de las divèrsas sensibilitats que bastisson nòstra cultura prenon ongan un sens mai prigond.

Per Calendas, ongan, las comunautats crestianas de Jordania e Palestina an decidit de renonciar als moments festius per mostrar lor solidaritat amb las victimas de la crudèla guèrra de Gaza. Pas de mercats de Nadal, ni passacarrièras de grops de musica, ni concèrts, ni processions, ni fèstas de distribucion de presents. Ongan, los dons amassats dins las glèisas crestianas de Palestina e Jordania son destinats a la populacion de Gaza dins un gèst de solidaritat que nos convida a considerar lo vertadièr esperit del moment e nos remembra que, delà las frontièras e las diferéncias, totes partejam una umanitat en cèrca de patz e justícia.

Esmoguts per aquela decision de las comunitats crestianas del país de Betelèm, podèm pas qu’aver una pensada solidària per Palestina, Ucraïna, Iemèn, Sodan e totes los luòcs ont i a de femnas e d’òmes que patisson las orrors de la guèrra. Per las Calendas d’ongan, mai que festejar volèm jónher aquela crida a l’umanitat e a l’engatjament de nos batre per un Mond de patz e justícia.