Amb respècte e admiracion, e sustot amb amor, volèm dins aqueste editorial rendre omenatge a la vida e al legat d’Aureli Argemí, que nos ven de quitar coma o raportàvem dimècres. E mai foguèsse pas un personatge gaire conegut en Occitània, Argemí a daissat un brave eiretatge quant a la defensa dels dreches dels pòbles minorizats del Mond entièr.

Nascut en 1936, Aureli Argemí passèt gaireben dos decennis coma monge dins l’abadiá de Montserrat, fogal de la resisténcia antifranquista. Aquí desvolopèt un engatjament prigond per la justícia sòcioculturala, e los ans 1960 foguèron crucials per sa trajectòria: secretari de l’abat Aureli Maria Escarré, l’acompanhèt dins l’exili que li impausèron las autoritats franquistas. El meteis explicava qu’èra vengut independentista catalan pendent aquel exili en Lombardia.

Licenciat en teologia a Roma e a París, faguèt partida de la comunautat monastica de l’abadiá de Sant Miquel Cuixà, en Conflent, ont contunhèt d’integrar a sas cresenças religiosas sa passion pels afars culturals e politics dels Païses Catalans. Totun, son combat traversèt totas las frontièras e son engatjament s’espandiguèt a la defensa dels dreches dels pòbles minorizats de tota la planeta. D’efièch, en 1974, Aureli Argemí fondèt lo Centre Internacional Escarré per las Minoritats Etnicas e Nacionalas (CIEMEN), una institucion pionièra que contunha 50 ans apuèi d’èsser una referéncia internacionala per la lucha en favor de la justícia e dels dreches umans. De soslinhar que Jornalet a un acòrdi de cooperacion amb la revista Nationalia, la publicacion del CIEMEN, e sèm plan reconeissents de l’ajuda qu’avèm totjorn recebuda de lor part.

Argemí combatèt aital amb tanta energia e tant vam que capitèt ben a amassar a son entorn las generacions mai joves. Foguèt a l’origina de la Crida a la Solidaritat en 1981, de la Coordinacion de las Associacions per la Lenga Catalana (CAL), de la Plataforma pel Drech de Decidir en 2005, dont foguèt president, e de l’organizacion independentista Assemblada Nacionala Catalana (ANC).

Volèm uèi celebrar amb respècte e admiracion, e sustot amb amor la memòria de la vida d’un òme extraordinari, un defensor infatigable dels dreches e la dignitat de totes los pòbles del Mond. Que sa memòria contunhe de nos inspirar a caminar devèrs un Mond mai just.

Lo melhor omenatge que li poscam far es de contunhar dins sa draia.