Se ten a Canas (Vencenc) la 72a edicion del Festenal Internacional de Cinèma. Es l’eveniment pus important del Mond pertocant lo cinèma, e doncas, un eveniment màger d’Occitània. Los jornalistas Zep Armentano e Adriana Díaz son aquí pendent qualques jorns e rapòrtan l’eveniment sus plaça per Jornalet.

Alice Heimann es una licenciada en filosofia, engatjada per la comuna de Lion coma encargada de las idèas e de la perspectiva. Sa tòca es de se passejar e de chifrar, amb son vejaire net e academic, per estimular l’esperit del cònsol màger que patís una crisi de creativitat. Li dison la “futurològa” de la comuna. Perduda dins l’absurditat burocratica dins un emplec que la fa sentir sens direccion, benlèu coma totes los salariats comunals.
 
Aquel filme mòstra, de rebucada, la foncion qu’a lo dich think tank suls govèrns. Dins aqueste cas, una persona sola fa tot lo trabalh, e aquelas perspectivas e encastraments modèlan las sintèsis de las campanhas politicas e de la faiçon correspondenta que son rendudas publicas. Es aital que lo politician es pas qu’un copywriter.
 
Car las fuèlhas de rota se vendon del marqueting estant, segur, e l’egoïsme dels elegits per far una carrièra al luòc de generar un cambiament, los aluènha del pòble, dins l’amira de la “Decéncia Ordinària“ de la pensada de George Orwell.
 
Çò que se soslinha es un problèma de modèstia. Los progressistas an desmembrat las cridas popularas, perque per començar son incapables d’escotar. D’efièch, per se manténer en politica, cal vendre la meteissa causa mas amb d’autres mots mas de cap de biais metre en question l’statu quo.
 
L’umor es fin, e las idèas aclapantas. La critica de l’usança del progressisme es desbordanta. Costariá de saber se lo partit es esquerrista o centrista. Lo filme se liura a la reflexion d’un ponch vista filosofic, mas a un nivèl accessible, e dona de valor a una convèrsa del pòble que de còps los mèdias la valorizan pas.
 
E mai lo filme o cite pas, Alice et le Maire es sus la draia de Zygmunt Baumann, lo filosòf contemporanèu modèrne que sosca sus Euròpa e sa virada drechista; lo messatge que non assimilan pas los progressistas es, coma socialistas, lor cal èsser ecologicament duradisses:
   
Aqueste darrièr ponch es tanben fòrça important, pr’amor que las restriccions a l’immigracion son l’argument principal de la drecha extrèma de Le Pen. Dich d’autre biais, lo futur es verd, mas a la classa politica lor sembla tròp fantastic, un fantauma. La meteissa causa se passa sus la conservacion istorica qu’es pas sincèra mas sonque una simpla cèrca de reclams toristics. E mai se las valors de França sián romanticas, las causas se son arrestadas a qualque moment.
 
 
 
 
Zep Armentano
 
 
 

---

PARISER, Nicolas. Alice et le Maire. Bizibi, 2019. Longmetratge 1h43. Primièra mondiala a la Quinzena dels Realizaires, Canas 2019