La majoritat de las nòvas qu’arriban darrièrament de Tibet fan referéncia a las immolacions. Dempuèi febrièr de 2009, son ja un centenat de tibetans que se son suicidats en se cremant dins d’espacis publics. Malgrat l’ensag de las autoritats chinesas d’arrestar l’ondada de suicidis e de la silenciar, n’i a cada còp mai: sonque en novembre n’i aguèt vint e uèch. Segon la Campanha Internacionala per Tibet (International Campaign for Tibet), s’agís d’una nòva fasa, desesperada, en la lucha per la libertat d’aquel país.
 
Amb las revòltas de 2008, cal soslinhar que los tibetans se tròban despoderats en fàcia de la repression implantada dins lor país, començada amb l’ocupacion chinesa del decenni de 1950, e i a pas de solucions a lor situacion. Reclaman lo respècte de la cultura tibetana e mai autonomia politica, mas s’afrontan a l’intransigéncia chinesa, interessada tanben per las ressorsas naturalas del país.