Lo 30 de julhet, Emmanuel Macron faguèt un gèst significatiu en reconeissent la sobeiranetat de Marròc sul Sahara Occidental. Segon Révolution Permanente, aquela decision foguèt comunicada al rei Mohammed VI pel biais d’una letra oficiala, dins la quala Macron afirmava que l’avenidor del Sahara Occidental èra indissociable de la sobeiranetat marroquina. Aquel gèst es percebut coma una ataca contra l’autodeterminacion del pòble saharauí, en afortissent lo sosten de França a l’ocupacion marroquina, en vigor dempuèi 1975.

Aquela posicion de França alinha París sus Washington e Madrid, las autras doas solas poténcias occidentalas a aver publicament sostengut la sobeiranetat marroquina sus aquel territòri disputat. Lo gèst de Macron s’inscriu dins una estrategia mai larga de refortiment de las relacions diplomaticas e economicas amb Marròc, un aliat clau dins la region per França, tant en matèria de contraròtle migratòri que d’associacion energetica. Aquela novèla orientacion diplomatica es tanben motivada per de consideracions geopoliticas, a un moment ont l’influéncia francesa en Africa, sustot al Sahèl, es en declin.

La reaccion a aquela decision se faguèt pas esperar. Argeria, aliat istoric del Front Polisario, lo movement de liberacion saharauí, faguèt sul pic tornar al país son ambaissador en França. Aquela tension ven exacerbar las relacions ja fragilas entre Argièr e Rabat, dins un contèxt ont França, per aquel posicionament, sembla d’ignorar las aspiracions saharauís a l’autodeterminacion. Argeria, qu’a recentament afortit sa posicion coma fornidor d’energia clau per Euròpa, poiriá utilizar aquel novèl alinhament francés per reafirmar son sosten als independentistas saharauís.

Dins l’estat francés, l’esquèrra politica, sustot La França Insomesa (LFI), es devesida. Cèrts membres an exprimit lor sosten a la reconeissença per Macron de la sobeiranetat marroquina, mentre que d’autres denóncian una traïson dels principis de justícia e d’autodeterminacion. Aquela situacion met en lum, un còp de mai, las contradiccions intèrnas dins l’esquèrra francesa sus de questions de politica estrangièra e de sosten als movements de liberacion nacionala.

En definitiva, aquela decision de Macron lèva de nombroses debats sus la scèna internacionala e dins la politica interiora francesa. Es percebuda per fòrça mond coma un abandon del sosten tradicional als dreches dels pòbles a dispausar d’eles meteisses, sustot dins de regions marcadas per una istòria de colonizacion e de lucha per l’independéncia. Mentre que las tensions s’intensifican, lo sòrt del pòble saharauí demòra malsegur, pres entre los interèsses de las poténcias imperialistas e las ambicions geopoliticas de sos vesins regionals.