Dins lo procès que viu Catalonha vèrs son independéncia, lo jutge Santiago Vidal a prepausatun projècte de constitucion pel futur nòu estat que representa una reculada considerabla per rapòrt a l’estatut de l’occitan. L’article 4.3, a prepaus de la politica lingüistica del nòu país, declara que “l’aranés es la lenga oficiala e pròpria de la Val d’Aran, en regim de cooficialitat plena amb lo catalan”.
 
Segon un comunicat d’Iniciativa per Occitània, lo tèxt representa quitament una “amara decepcion”. Lo laboratòri politic occitan se ditz “escandalizat” per aquel article 4.3, qu’es “una grèva reculada a respècte de la Lei de l’occitan, aranés en Aran, de 2010: la mençon de l’occitan desapareis, çò que risca d’encoratjar de temptativas secessionistas ostilas a la dignitat de nòstra lenga, e la propòsta limita l’oficialitat de l’occitan a la Val mentre que la lei de 2010 l’aplicava a tota la comunautat autonòma de Catalonha”.
 
Iniciativa per Occitània tanben planh l’“oficialitat innecessària del castelhan que menaça l’existéncia del catalan e de l’occitan” e qu’Aran siá lo sol territòri amb tres lengas oficialas. Aquel “trilingüisme institucional”, çò dison, “fragilizariá l’aranés, ja minoritari dins los usatges lingüistics quotidians”.
 
A l’ora d’ara, l’Estatut d’Autonomia de Catalonha declara, dempuèi 2006, que la lenga occitana es oficiala en Catalonha tota. Aquela oficialitat es desvolopada per la Lei de l’occitan, aranés en Aran, de 2010, e mai es refortida per la Lei d’Aran, recentament aprovada, que definís Aran coma “realitat nacionala occitana”, e li reconeis lo drech de decidir.