Dissabte passat, 5 de novembre, aguèron luòc a Perpinhan las celebracions de la “diada” de Catalonha Nòrd, que commemòra uèi, 7 de novembre, l’anniversari del Tractat dels Pirenèus, que la separèt politicament de la rèsta de Catalonha. Ongan la “diada” a agut un caractèr politic mai marcat a causa de la polemica sus la denominacion “Occitània” per la region que resulta de la fusion de las ancianas regions Lengadòc-Rosselhon e Miègjorn-Pirenèus.
 
Durant lo matin, la CUP (Candidatura d'Unitat Populara) organizèt un acte sus la Plaça dels Peluts entitolat “La question es lo nom? Decidiscam-o tot!” qu’adoptèt un ton conciliant amb los occitans, en volent luchar tanben contra lo populisme occitanofòb qu'an noirit las reclamacions de la part de sectors catalanistas.
 
L'acte comptèt amb la participacion de Gerard Joan Barceló, president d'Iniciativa per Occitània e de Mireia Boya, deputada aranesa al Parlament de Catalonha.
 
L'intervencion de Barceló virèt entorn de l'unitat de la nacion occitana e dels avantages e dels inconvenients de la causida del nom “Occitània”. Expausèt que lo nom de la region foguèt pas una causida del movement occitanista, e que la societat, tant la catalana coma l'occitana, poguèt pas decidir que lo nom dins una reforma territoriala autoritària e gerida unilateralament per París.
 
Barceló mençonèt tanben lo fach que la volontat de qualques occitanistas èra que lo nom del país sortiguèsse sus las mapas, mas ajustèt qu'aquò deviá èsser acompanhat de la creacion d'una collectivitat territoriala unica per la Catalonha Nòrd.
 
Mas sus l'autre costat de la balança, Barceló metèt lo fach de que la region es una part fòrça pichona d'Occitània (solament lo 37% del territòri e lo 35% de la populacion), e que provòca la division entre Lengadòc, lo territòri mai central d'Occitània, e los territòris que son demorats en defòra de las mapas.
 
Per conclure l'intervencion, assolidèt que cap de militant se pòt pas sentir satisfach d’aquela denominacion e que çò essencial es la gestion del territòri e de sas competéncias, en apelant a la fraternitat de las luchas catalanas e occitanas per recuperar l'identitat e la dignitat.
 
Puèi parlèt Mireia Boya per explicar la relacion entre la Val d'Aran e Catalonha, après l’elaboracion de l'estatut d’autonomia de 1977, en passant per las divèrsas avançadas dins l’autogovèrn (Leis d'Aran e Estatuts d'Autonomia) per tal de pervenir a detalhar los acòrdis e los desirs d’aquesta estapa de creacion de la nòva republica coma mandat popular qu'an recebut tant lo Parlament coma la Generalitat de Catalonha.
 
Boya expausèt lo projècte que lo prepausa la CUP, çò es una relacion bilaterala entre catalans e occitans araneses, e afortiguèt que lo desir personal sieu, qu’ela transmet a travèrs de sa preséncia dins la cambra catalana, es que lo nòu país se constituisca jos lo nom de Republica de Catalonha e Aran.
 
Fin finala, Boya faguèt una crida a l'onestetat e a la bona volontat del movement catalan de l'esquèrra independentista, en ensajant de conciliar las sensibilitats catalanas e occitanas en un moment de tensions a causa de la question del nom de la region, en daissant de costat los "discorses populistas" de qualques sectors catalanistas situats sus “la drecha reaccionària", en una clara allusion a las atacs occitanofòbas de Convergéncia Democratica de Catalonha Nòrd e de son partit successor, Oui au Pays Catalan [Òc al País Catalan], fondat lo 15 d'octòbre passat.
 

 

 
 
 

---

De legir l’opinion de Marta Serra sus Vilaweb: «Occitània no és l'enemic, però alguns l'han triat com a tal. Perquè és fàcil, desconegut i fràgil.»