Opinion
Tres mentidas istoricas
Una de mas tintèinas es d’anar trobar dens çò que’ns an ensenhat a l’escòla las causas que son pas vertadièras. N’i a un pialat...
Ne vaquí tres que son susprenentas pr’amor qu’estón estadas repetidas mantun còp sens que lor existéncia sia estada interrogada.
An aquò en comun que son elements de l’Edat mejana, un periòde qu’estoc mès tard decredibilizat peus istorians per rasons escuras. Sufís pas que de nomenar lo periòde seguent “Reneishuda” per le balhar una conotacion de mòrt. L’Edat mejana estoc pas pièger que los autes periòdes, se ditz quitament que l’igièna i èra milhora que non pas après.
Doncas vaquí çò que vos cau desbrembar:
Quicòm que sembla una asenada tan franchimanda qu’a pas de nom en occitan o dens una auta lenga: “l’oubliette”. I auré doncas agut hòssas dens castèths on presonèrs aurén estats getats e “desbrembats” dinc a quan se moriscossen de hami e de set. Guardatz aquò en dehòra de vòste esperit, las hòssas dens los castèths èran pas hèitas que per conservar la mangiscla au fresc.
Atau la “cinta de castetat” es presenta dens l’imaginari comun coma un objècte simbolic de la mentalitat de l’Edat mejana, mes semblaré qu’es pas que la resulta d’una invencion umoristica fòrça mès recenta. Non pas, los chivalièrs partits a la crotzada an pas botat a lor hemna una cinta de metau clavada. Quitament s’es pòt n’encontrar a còps dens un musèu, es faus.
La tresau causòta de desbrembar es lo “dret de cuisha”, que consistís en balhar au sénher locau la possibilitat de passar la nuèit de nòças dambe la nòvia. Degun sap pas com una tala idèa es venguda e pòt aver tustat nòste esperit, mes s’agís plan d’una invencion recenta. Imaginatz lo “trabalh” deu sénher d’un endreit plan poblat...
L’istòria nos resèrva suspresas de las beròias, mes per malastre la Crotzada contra los Albigés a plan existit. Estosse faus... E ben non pas, desolat.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
De pròbas qu'aquò non a pas existit, ont ne volètz trobar ? Ont avètz trobadas las pròbas qu'aquò aguèsse existit en qualque lòc ? Una pròva, en istòria, es una seria de mencions escritas divèras (e de peças arqueologicas que s'i venon armoniosament ajustar, atestant d'un meteis fait istoric, coma per exemple los tèxtes catars e los tèxtes parlant dels catars. Se totes los tèxtes non dison pas çò meteis, e/o se los elements d'observacions arqueologicas semblan contradire los tèxtes que nos semblavan coërents, alara nos caldrà revisar nòstras consideracions explciativas inicalas, nòstras interpretacions dels evenements. Mas ont volètz trobar de tèxtes istorics qu'astestarián que quicòm que non a jamai existit non existís pas ? Per, se non trobam enlòc cap de mencion legala ni cap de testimoniatge dirècte o indirècte atestant d'un fallaciós drèit de "prima notte", alavètz cal conclure que lo pretendut drèit de cuèissatge es una afabulacion. E es per aquesta mena rason que las conclusions que nos presenta Joan-Marc Leclercq son justificadas.
Es plan polit de dire de causas sens donar de provas ! E las vòstras fonts quales son?
De costuma siaìs pas tant leugièr mestre !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari