Arribaa a l’auriera de la Blachiera, la drolletina passèt en l’Areniera. Tracèt unos dessenhes benlèu cabalistics en l’arena. Pi montèt l’anciana “rota” de Casternòu als Torres qu’es vengüa lo chamin GR52A.

Prenguèt pas de tot lo chamin actual perqué sentèt dire qu’en unos luecs i es “lo passatge millenari dau monde” (luec que fa paur).

Arribaa en lo Champ de Martre, veguèt los ostals dau caire qu’èran ancara abitables quora lo Parc dau Mercantor comencèt. Abitables, dubèrtes mas non vueiats. Sus las parets de gip i èran ben de messatges escriches al gredon coma de “postar-lo” (post it©) jaunes d’ancuei.

Aüra los ostals sont venguts de chasals au ras dau prat. Pareisse que “Champ de Martre” pòl voler dire cementèri.

Fa pensar que dins Var i es lo vilatge de La Martra.La Marta fa referéncia a un luèc qu’i èra enterrat un martir o, mai probablament aicí, una martira cf. “La” Martra.

Martre es tanben un patronime de l’èst occitan. Pensar tanben a Martror, la Totsants occitana, que se garda l’apelacion aüra mai que mai devèrs Lengadòc (veire lo trabalh de Glaudi Alranc, un temps professor a la Facultat de las Letras de Niça, sus lo subjècte).

La drolleta continuèt als pès dals chalanchas devèrs la bauma dals fausses monediers.