L’autre jorn, l’amic Gianni nos convidèt a manjar un bocin. La talent apèla la set e, entre espaguettis e raviòlis, lasanhas e osso bucco,… apuèi un (o dos) Martini e dos (o tres) Spritz aperitius, presèrem lo chianti, lo bardolino, lo valpolicello, lo lambrusco e lo prosecco, passèrem a l’amaretto, al limoncello… Degun demandèt aiga petonejanta, nimai Cynar (lo bon dins las carchòfas, aquò’s lo farcit…).

E aquí (me sembla me sovenir) que la lenga del Gianni se desliguèt e l’amic estipulèt qu’aviá dins la tièra de sos aujòls lo pintre famós Arcimboldo, conegut per sos tablèus de frucha e de legums. Argumentèt que lo paire del pintre èra l’un dels mai grands ortalans de Milan e qu’aviá cargat lo filh de téner l’inventari de sas produccions. Lo pintre qu’èra tanben un pauc poèta se metèt a balhar un pichon nom a cada legum, a cada èrba, a cada frucha… e de notar unas particularitats que l’ajudarián dins sa creacion picturala.

En guisa de buta-cafè, una pichona mas consequenta grappa esperada, nos presentèt lo quasernet autentic de las notacions de l’artista que se trasmet dins la familha de paire en filh dempuèi la fin del sègle 16.

A punta d’alba, quand nos fotèt defòra, lo Gianni anèt recaptar preciosament lo quasernet dins son còfre-fòrt, mas podètz faire fisança a ma memòria elefantesca (de rossinhòl) per vos rendre compte d’unas de las formulacions del Giuseppe Arcimboldo.

Se me cresètz pas (o se metètz en dobte l’autenticitat d’aqueste raconte), petaçatz-vos per vos faire convidar a sopar (e a beure un còp) pel Gianni…

Quatre sasons per lo mens…

Adèla l’amètla plora las flors de febrièr.

Alba la bledaraba es en ràbia de punta d’alba a solelh-colc.

Albèrt l’albricòt cèrca un abric.

Alderic lo salsefic es benefic/malefic.

Amor fa present d’una poma al trobador.

Anatòli lo favòl vòl tot faire petar.

Aniseta la cogordeta bèu a galet.

Aquim lo rasim a vairat.

Barnabèu lo barraquet, sa vida ten a un fial.

(10)- Bernat l’avocat totjorn a plaidejar.

Blasi la bledaraba arriba dara-dara (e d’ora) a la gara.

Cabrit lo cabrifuèlh cèrca particions per la cabreta.

Cagolha la citrolha a paur de res.

Camilha la dentilha bèu camomilha.

Carlòt es lo rei de las quincarlòtas.

Carlòta la carròta tampa la pòrta.

Ceselha la ceba, totjorn a lagrimejar.

Ceset lo pese patís d’un dedoblament de la personalitat.

Chinchorla la ginjorla fa de gim tonica.

(20)- Coquina l’albespina fa la grassa matinada.

Cristòl lo campairòl s’amistança d’un cagaròl.

Dapasset lo nap sap tot de cap.

Elèna la tapena nada.

Elmut lo cese-becut val pas un escut.

Esclarmonda l’escaluènha partiguèt plan luènh.

Fabiana l’avelana pren lo carri per Lavelanet.

Farivòl lo favòl ne ten dins la caçòla.

Gagarina lo garric a lo cap dins las estelas.

Gaston lo creisselon arrèsta pas de grandir.

(30)- Gina la merinjana fa plan de cinèma.

Gineta la mongeta cèrca de s’encodenar.[1]

Jana la merinjana a plan de meriti.

Jaumeta la cogordeta marcha sus la coga del gat.

Jonquilha la perilha jòga a las quilhas.

Josèfa la trufa fa la fièra e es trufandièra.

Mangosta la fragosta fa tot tastar a sa tostena.

Marc l’espinarc, pipa al bèc, balha la fòrça.

Marieta la doceta lo mal endura.

Marjoria la majofa a pres una bilheta per Chantilly.

(40)- Memèra l’escorçonèra trapa lo temps plan long.

Miquèl lo micocolièr s’acontenta de micas.

Nanet lo nasitòrt fila dreit.

Per Olgà, la pastenaga es pas encara la fin de las carròtas.

Olivièr l’oliu a perdut lo compte de las olivas.

Oscar la carchòfa se pren per Cesar.

Pesolhet lo cese patís d’un dedoblament de la personalitat.

Pirolet lo pibol a un trauc de memòria.

(40)- Popòl l’aurinhòl a pas nòu plumetas.

Porret lo pòrre trapa tot òrre e ditz un oremús.

(50)- Prunilha la pruna demanda audiéncia a la Reina Glaudia.

Rainal de l’Alh totjorn en cèrca d’òli.

Ramilha la camomilha manja dentilhas.

Ramon lo pebron manca pas de piment.

Raquèl la raba te ten una ràbia de primièra.

Rassèga la persèga manca pas de vam.

Roseta la roqueta prepara croquetas rostidas.

Rut lo rutabaga va crompar una baga.

Solombre lo cocombre es aicí per faire nombre.

Totò lo tòpi es una brava pipistrèla.

(60)- Zezeta la zusuba zozòta.

Verduret Roch