Un an après los atemptats del 17 d’agost a Barcelona e Cambrils, los maximals responsables que localizèron e desmantelèron la cellula terrorista son en preson o perseguits per la justícia espanhòla jos l’acusacion de rebellion. Lo qu’èra conselhièr de l’Interior, Joaquim Forn, es encarcerat mentre que los principals comandaments de la polícia catalana nomenada Mossos d’Esquadra son estats destituits e cridats davant la justícia.
 
Es dins aqueste contèxt que Barcelona se remembrava divendres passat de l’atemptat jihadista que l’aviá patit arunan. D’un caire, los ciutadans faguèron lors acamps a l’endrech de l’atemptat e quitament davant la preson ont Forn es embarrat. Tot se faguèt dins l’emocion, lo respècte e lo silenci. Un silenci que trenquèron non solament las cançons causidas pels parents de las victimas, mas tanben de grops espanholistas qu’èran venguts per cridar de messatges de sosten al rei d’Espanha e insultar, e quitament agredir, los que manifestavan per la patz.
 
Aquel 17 d’agost de 2017, après lo chaple, los ciutadans avián fach una ceremònia amb los representants de totas las religions de la vila, e dos jorns pus tard mièg milion de personas avián marchat jol lèma “Ai pas paur” contra la terror e tanben contra lo cinisme del rei d’Espanha e de representants del govèrn espanhòl que se trobavan dins la marcha. Òm los acusava de trafec d’armas e de compairatge amb los govèrns dels païses que sostenon lo jihadisme.
 
Ongan, la ceremònia de Barcelona la concebèron los parents de las sètze victimas mortalas dins una reünion amb la consolessa màger de la vila, Ada Colau. Los parents demandèron qualques cançons, un tèxt legit dins las divèrsas lengas de las victimas, cap de bandièra e solament la color blanc de la patz. Pasmens, la preséncia del rei faguèt tornarmai polemica  e qualques bastissas de la vila mostravan de bandeiròlas de refús: “Qui vòl la patz trafega pas amb d’armas” o “lo rei espanhòl es pas benvengut als Païses Catalans”. Lo seriós de la ceremònia oficiala foguèt interromput per de gropusculs espanholistas que brandavan de bandièras espanhòlas e cridavan “Visca Espanha”, “Visca la gàrdia civila”, “Visca lo rei” e “Ès pas tot sol” en sonant Felip VI. E mai, escridassèron la jornalista que presentava l’eveniment perque o fasiá en catalan e non pas en espanhòl e puèi anèron devèrs d’autras carrièras per insultar, e quitament batre amb violéncia, lo mond que manifestavan.
 
En brèu, lo rei d’Espanha venguèt a Barcelona per marcar son territòri e se faguèt envoutar d’un grop de monarquistas que li diguèron de causas polidas davant las camèras de las televisions, un pauc coma dins lo conte d’Hans Christian Andersen Lo vestit nòu de l’emperaire.