editorial
Tornar bastir per las municipalas de 2020
Occitània se tròba dins una situacion d’urgéncia nacionala dins los domenis cultural, educatiu, lingüistic, economic, social e environamental. Nos cal una operacion politica de salvament que siá transversala, dobèrta, plurala e de cap de partit. Las eleccions municipalas de 2020 son una bona ocasion per demostrar que l’occitanisme politic existís e que vòl far de politica. Mas aquí totas las energias son necessàrias e es important que totes i participem.
Al començament de 2014 saludàvem lo movement politic occitanista amassat a l’entorn de Bastir. Cresiam qu’èra un fenomèn interessant e encoratjant, e o cresèm totjorn. Se volèm avançar dins los domenis cultural, educatiu, lingüistic, economic, social e environamental, devèm far de politica dins las institucions publicas.
Ara ven de se lançar una crida per que l’occitanisme siá present a las eleccions municipalas de 2020 dins l’estat francés. Vòlon, abans tot, analisar l’experiéncia de 2014 amb Bastir e “crear una coordenacion que permeta una preséncia visibla e eficaça de l’occitanisme a aquelas eleccions”. Aqueste còp, o vòlon far en prenent un pauc mai de temps que çò que se faguèt en 2014 e en aprofechar l’experiéncia passada.
La còla de Jornalet saludam aquela iniciativa. Cresèm que cal aprofechar l’escasença de tornar bastir un movement dobèrt. La transversalitat, la pluralitat e l’activisme al marge dels partits es quicòm de positiu per atraire de gents que benlèu jamai non farián de politica activa, e sustot per far trabalhar ensems de personas o de collectius alonhats o opausats qu’ajan lo denominator comun de se batre per la recuperacion de la lenga, de la cultura e de la consciéncia occitanas.
Benlèu lo projècte que ne sortirà qualques unes lo trobarem minimalista. Mas, totun, cresi que caldrà mai prepausar e agir que non pas criticar. Dins una situacion d’urgéncia nacionala cal l’unitat de totes, en daissant las diferéncias de costat, e en trabalhant totes ensems per aténher, dins un relambi d’un quart de sègle, una situacion de consciéncia nacionala mai pròcha de la qu’an los escoceses, los còrses o los catalans. Esperem que l’acamp de dissabte que ven a Tolosa installe las basas del futur occitanisme politic de la vocacion majoritària.
Al començament de 2014 saludàvem lo movement politic occitanista amassat a l’entorn de Bastir. Cresiam qu’èra un fenomèn interessant e encoratjant, e o cresèm totjorn. Se volèm avançar dins los domenis cultural, educatiu, lingüistic, economic, social e environamental, devèm far de politica dins las institucions publicas.
Ara ven de se lançar una crida per que l’occitanisme siá present a las eleccions municipalas de 2020 dins l’estat francés. Vòlon, abans tot, analisar l’experiéncia de 2014 amb Bastir e “crear una coordenacion que permeta una preséncia visibla e eficaça de l’occitanisme a aquelas eleccions”. Aqueste còp, o vòlon far en prenent un pauc mai de temps que çò que se faguèt en 2014 e en aprofechar l’experiéncia passada.
La còla de Jornalet saludam aquela iniciativa. Cresèm que cal aprofechar l’escasença de tornar bastir un movement dobèrt. La transversalitat, la pluralitat e l’activisme al marge dels partits es quicòm de positiu per atraire de gents que benlèu jamai non farián de politica activa, e sustot per far trabalhar ensems de personas o de collectius alonhats o opausats qu’ajan lo denominator comun de se batre per la recuperacion de la lenga, de la cultura e de la consciéncia occitanas.
Benlèu lo projècte que ne sortirà qualques unes lo trobarem minimalista. Mas, totun, cresi que caldrà mai prepausar e agir que non pas criticar. Dins una situacion d’urgéncia nacionala cal l’unitat de totes, en daissant las diferéncias de costat, e en trabalhant totes ensems per aténher, dins un relambi d’un quart de sègle, una situacion de consciéncia nacionala mai pròcha de la qu’an los escoceses, los còrses o los catalans. Esperem que l’acamp de dissabte que ven a Tolosa installe las basas del futur occitanisme politic de la vocacion majoritària.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#2 "En mai de 1981, un occitanista conegut podia dire que tutejava 11 ministres. " E òc, grandor e desillusion d'aquèu paure Robert Lafont que se faguèt rotlar dins la farina per la parisencalha d'esquèrra un còp qu'aguèt lo poder ! La politica francèsa, los occitans devrian saupre qu'es çò primièr
parisencassa e centralizaira, que siague de drecha o d'esquèrra.
#1 De que nos encaganhatz amb l'islam ? Son pas los arabis o l'islam qu'an envasit Occitània tota e sagatat la lenga nostra. Es França ! La puta França.
#1 E bastir un nacionalisme palestinian vertadièr que per encantament se vai reconciliar amb un nacionalisme israelian pas mens vertadièr, i as soscat tanben, gros malinos ?
#1 Seria temps de bastir un nacionalisme de las fedas e de lo reconciliar emben un nacionalisme dels lops. Suspausi que los lops son tras que d'acòrdi e se'n lipan jà los pòts, vertat ?
#5
"En mai de 1981, un occitanista conegut podia dire que tutejava 11 ministres. A que a servit?"
A pas servit a res, a res de res. En tot cas, nos a pas servit a res, a nosaus.
E se cal totjorn malfisar del tutejar qu'es pas ni la marca d'un respècte mutual, ni la d'una fisança mutuala, ni d'una egalitat dins las relacions (al contrari), ni la garantia (o garentida, se volètz) de la volentat d'un trabalh comun. Lo tutejar es enganaire tròp sovent qu'establís pas pro de distància dins las relacions umanas.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari