#23 E non, es pas d'ingnorar que Marina Le Pen es d'extrèma-dreita que faguèt elegir Emmanuel Macron. Es quer los socialistas siá venguts un partit de dreita dins los actes, per las rasons que vos ai expausadas.

#21" una potenciala presidenta d'extrèma-dreita (a pauc près faissista)." Podèm dire mercé a Macron que nos a salvats de l'extrèma-drecha, del faissisme, del nazisme, de la Gestapo, dels camps de concentraion e dels forns crematòris.
"l'extrèma-dreita, que la maire del sieu riu es faita de páur e d'ignorança de l'Autre". Mas es pas la páur e l'ignorància de l'AutrA que fasquèran elegir lo candidat de la banca Rothschild ?

#21 Excellentissim comentari, que descrís plan la realitat.

Es cert que son los bancs que capejan totas las politicas e la politicalha . Los politics de dreita coma d'esquèrra son sonque arganhòls.

En mai de l'exemple citat ("refòrma" del finançament de l'estat per las bancas privadas), podèm ajustar entre autres ;

-lo CV del Macron que foguèt associat-gerant de Rothschild:

- Me brembi qu'abans 1981, lo partit socialista dins son programa voliá crear un banc national d'investissement (BNI) public. Mas un còp al poder, daissèt aquò sus la pression dels finançers e de Jacme Delors ( ancian cadre del Banc de França), eca, eca...

#9 Sense vos voler mancar de respècte, despuèi 1957, los estats d'Euròpa non pòdon mai empruntar a taus 0% a sas bancas publicas d'estat. Son donc en deute alprès d'organismes privats, e son donc de gents assedadas de monedas que lor dison qué far e qué far pas. Gents que non son elegidas per degun. Lo tractat de Maastricht, puèi lo de Lisbona an renforçat aquela man-mesa dels mercats subre la politica dels estats d'Euròpa, de tal biais que votar non servís a res mai. D'aquela evolucion ordo-liberala resulta :

1) Que las governanças ditas "d'esquèrra" govèrnan a dreita (Mitterand, Jospin, Hollande, Valls…).
2) Que las governanças de dreita evuluïsson tranquillament, puèi, de mai en mai, marcha forçada, cap a de modèls dits "reformats" que re-fòrman çò ja format del temps de las luchas proletarianas de la segonda meitat del sègle XIX (vos remembratz ? Germinal…), qualificant d'ara endavant tot movement social de "refús d'evolucion", e tanben d'utopia populista (mercés a la man-mesa subre los medias dominants — grand mercé al Jornalet, que resistís).
3) Los electors constatant que de votar non servís mai a res (per obténer la restitucion dels aquesits socials a mand de se pèrdre), estant que, de tot biais, la politica que lor es impausada es e demorarà obstinadament a dreita dura e insofriblament regressiva, quitan d'anar votar, quitant de sosténer los partits dit "tradicionals", quitan de se sindicar.
4) Conatinuan d'anar votar sonque los que la páur govèrna en plaça de la rason e de la conscéncia critica : aqueles vòtan a l'extrèma-dreita, que la maire del sieu riu es faita de páur e d'ignorança de l'Autre.
5) Es atal que nos retrobam aver la causida entre un potencial president insofriblament ultra-liberal e una potenciala presidenta d'extrèma-dreita (a pauc près faissista).

Non aver mai la causida qu'entre se far chauchar pels mercats assedats de profièits e se far chauchar per una plotocracia d'extrèma-dreita : apelatz aquò una causida democratica ? Ieu, apèli aquò la"dictatura dels mercats". Pas besonh de carri dassalh per carrièras per la proclamar. Basta de far pèrdre als electors la sobeiranetat bancària — es a dire la liura causida d'una politicia economica o una autra — tot es acomplit.

E donc, sèm en dictatura : faissista o non, la democracia es mòrta, e es per aquò que los gliets jaunes son en revòlta. Cal donar un nom a cada causa, se que non, oblidam de ne parlar, puèi d'i pensar, e lara, la nos fasèm metre prigond…

Aquò dit "Macron démission", comprendretz perqué supausi qu'aquò non reglarà lèu fait un problèma que remonta a mai d'un mièg-sègle, ja.

Personalament, aqueste moviment me daissa un pauc sceptic.

Mas absoludament sens mesprés, sens ironia, o sens desfís.

D'un latz, soi plan content de véser lo monde enfin se bolegar e manifestar. An plan rason. Lo monde se rescontran e i avèm totes a i ganhar, almens se seriá sonque aquò.

Mas d'un autre latz, cresi que lo monde demòran plan divisats, e que sèm luènh encara de la "congreança" ideologica e umana que permetriá a l'accion collectiva de "far frança" (= de capitar). Entre feministas, monde peri urbans, ecologistas, anti-modialistas etc (ne vau pas far tota la tièra) i a encara fòrça divisions e cada part es pas encara presta a escotar çò que l'autra a d'aportar o de far l'esfòrç de se dobrir un pauc las amiras e las pòrtas a las autras idèias que las seunas e de cambiar.

Es per aquò que soi un pauc sceptic, ça que la cal esperar que, justament, amb aquelas manifestacions lo monde s'aprestaràn a dobrir l'encastre dels possibles.

Es çò qu'espèri al mens.