editorial
Pas d'occitan sens Occitània
L'endeman de la manifestacion per la lenga occitana, que se debanèt a Carcassona en 2005, los jornals locals raportavan l'eveniment sus la primièra pagina del temps que los parisencs ne disián pas res. Pasmens, aquelas informacions mostravan un cèrt mesprètz per la causa occitanista. De soslinhar que L'Indépendant presentava l'eveniment gaireben coma un complòt estrangièr: d'un caire publicava d'entrevistas d’un manifestant breton, d’una basca e d’un catalan independentista, e d'autre caire s'exagerava la preséncia de catalans e se mostrava de drapèus provençals coma se foguèsson de catalans.
L'endeman de la manifestacion contra la supression de l'occitan de l'educacion publica, que se tenguèt a Tolosa lo 17 de febrièr passat, los mèdias occitans d'expression francesa avián pas brica evoluit. E mai l'organizacion raportèsse 5000 manifestants e la polícia n'aguèsse reconegut 3400, La Dépêche ne raportava sonque qualques centenats e France 3 Occitanie parlava de mila personas. L'article de La Dépêche èra d'a pena un quart de pagina sus la pagina 10, e l'illustrava un imatge ont se vesiá pas que tres personas. Quant a France 3, clavèt son reportatge en disent que los manifestants demandavan "de garentidas sus l'avenir de lor cultura".
Qu'un jornalista local parle de "lor cultura" e non pas de "nòstra cultura" es quicòm que nos inquieta fòrça. Se los abitants del país creson que la lenga e la cultura que revendicam los occitanistas es pas la lor, sèm perduts.
Per aquela rason, aquesta setmana volèm saludar un comentari que lo faguèt una legeira de Jornalet:
Demandàvem, fa doas setmanas, que se manifestèsse per l'occitan dins l'ensenhament public amb un esperit de descolonizacion. Nos cal quitar de pensar que sèm de servents que suplicam lo mèstre, mas de personas dignas que volèm negociar d'egal a egal. Es amb aqueste esperit qu'assegurarem que se compliscan los acòrdis. Es amb aqueste esperit que poirem exigir una reparacion.
Amb aquela prioritat de combatre l'alienacion, per que lo pòble d'òc siá conscient de la lenga e de la cultura raubadas e que desire majoritàriament de las recuperar, l'educacion es indispensabla. Mas sustot, cal donar un caire politic a tot aquò. Avèm tot un país a recuperar.
L'endeman de la manifestacion contra la supression de l'occitan de l'educacion publica, que se tenguèt a Tolosa lo 17 de febrièr passat, los mèdias occitans d'expression francesa avián pas brica evoluit. E mai l'organizacion raportèsse 5000 manifestants e la polícia n'aguèsse reconegut 3400, La Dépêche ne raportava sonque qualques centenats e France 3 Occitanie parlava de mila personas. L'article de La Dépêche èra d'a pena un quart de pagina sus la pagina 10, e l'illustrava un imatge ont se vesiá pas que tres personas. Quant a France 3, clavèt son reportatge en disent que los manifestants demandavan "de garentidas sus l'avenir de lor cultura".
Qu'un jornalista local parle de "lor cultura" e non pas de "nòstra cultura" es quicòm que nos inquieta fòrça. Se los abitants del país creson que la lenga e la cultura que revendicam los occitanistas es pas la lor, sèm perduts.
Per aquela rason, aquesta setmana volèm saludar un comentari que lo faguèt una legeira de Jornalet:
«Jo que prefereishi díser "Pas d'occitan shens Occitània". Que cau arrestar de deféner sonque ua politica culturau e lingüistica. Deféner la lenga shens deféner lo país qu'ei lo bon camin tà har desaparéisher la nosta lenga.»
Demandàvem, fa doas setmanas, que se manifestèsse per l'occitan dins l'ensenhament public amb un esperit de descolonizacion. Nos cal quitar de pensar que sèm de servents que suplicam lo mèstre, mas de personas dignas que volèm negociar d'egal a egal. Es amb aqueste esperit qu'assegurarem que se compliscan los acòrdis. Es amb aqueste esperit que poirem exigir una reparacion.
Amb aquela prioritat de combatre l'alienacion, per que lo pòble d'òc siá conscient de la lenga e de la cultura raubadas e que desire majoritàriament de las recuperar, l'educacion es indispensabla. Mas sustot, cal donar un caire politic a tot aquò. Avèm tot un país a recuperar.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Volèm negociar ? Ieu non vòli mai negociar. Lo dreit d'existir e d'èsser se-meteis non se pòt negociar. Se clama e se pren…
Rectificacion : Se los abitants del país creson que la lenga e la cultura que revendicam los occitanistas es pas la lor, SON perduts ! E o son a de bon !
Precision per çò que concernís lo reportatge en francés difusit sus França 3. Dins l'audiovisuau, mai que dins la prensa escricha o suls sitis internet d'informacion locala, i a fòrça circulacion daus jornalistas dins las regions. Los malhums France Bleu e França 3 obligan lo mond a bolegar entre diferentas vilas abans de se trapar un pòste fixe. Emai aprèp, per evoluir au dintre de l'entreprèsa cal sovent tornamai bolegar. Cò qu'es, a mon vejaire, una de las rasons per las quinas i pas gaire de ligams d'afeccion per part de la populacion cap an aquelas antènas, que son fachas pasmens per elas.
Lo jornalista que faguèt lo reportatge en francés es originari de Nantes. Segur que per el, la cultura occitana es pas "sa" cultura. Mas solide qu'es tanben la flaquèsa de la nòstra lenga e de son apropriacion pel mond d'aici que li fan percèbre la manif coma un eveniment que concernís pas la societat tota.
#3 Çò que manca a l'occitan son los mejans e las tecnicas d'un lobbyista. E coma sèm nombroses a èsser pas pro puta per aquò...
#2 " la maishanta communicacion de l'occitanisme, tròp intoleranta e embarrada". Benlèu una explicacion. Ne vesi una autra:
lo RIC, lo restabliment de l'ISF, presan en compte del vòte blanc, reduccion de TVA... son pas las revendicacions dels Gilets Jaunes a l'origina. Cossi arribèron a prendre la plaça qu'an dins los medias? An una "bona comunicacion toleranta e dubèrta" per prendre vòstre contrapè? Cresi pas, mas sabon bramar quand an un micro jol nas. E los medias aiman aquò, una comunicacion "roots", sens filtre, rufa. E benlèu que sèm tròp gents, corteses e "sens relèu" que passar dins los "grands" medias. Es una idèa coma una autra.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari