editorial
L’incendi del Reichstag
Tres setmanas après l’incendi de la catedrala de París, sembla que los mèdias an perdut l’interès de ne parlar. Mas cresèm que i a totjorn quicòm que truca.
Abans lo fuòc, lo santuari èra ja a mand de tombar. En 2017, l’archevescat de París aviá getat un crit d’alarma, car avián de besonh de 100 milions d’èuros per salvar la catedrala de la roïna e l’estat francés i contribuiguèt pas. Alavetz, cerquèron de mecènas, dont una partida als Estats Units, per finançar los trabalhs que comencèron l’estiu passat. Las estatuas devián èsser desmontadas e caliá recuperar las relíquias de Santa Genevièva que se trobavan a la cima. En mai d’aquò, las gargolhas èran parcialament esfondradas, los arcs que sostenián la vòuta flaquejavan e qualques murs èran fendilhats. Lo montant d’aqueles trabalhs deviá aténher 150 milions d’èuros sus 30 ans. Avián començat fa qualques meses per aquela poncha tan faiçonièra del París imperial de Napoleon IIIn que tombèt d’un biais espectaclós.
Sembla vertadièrament un miracle qu’un incendi talament sensacional aja solament destruch aquela poncha e lo tet de fusta. Lo fach es que las flamas an pas destruch las rosassas del sègle XIII ni l’òrgue, las estatuas dels apostòls èran estadas retiradas qualques jorns abans e an quitament pogut recuperar lo gal —simbòl patriotic de França— que coronava lo santuari.
Tanlèu cremat lo sit amb un enòrme espectacle mediatic e patriotic, s’es decretat sul pic de beneficis fiscals qu’an portat de dons milionaris dels pus rics de França. De dons talament vergonhoses qu’an demostrat que la pauretat dins la planeta es pas qu’una decision politica. A mai, d’administracions localas e regionalas d’Occitània an fach de dons que son astronomicament mai nauts que l’argent destinat a de politicas lingüisticas per l’occitan. Pareis qu’a nòstres elegits lor impòrta mai una glèisa parisenca que la cultura de lor pòble qu’es vertadièrament menaçada.
Sabèm pas brica l’origina del fuòc e sabèm quitament pas se foguèt provocat o fruch de l’azard. Cossí que siá, davant una catastròfa es totjorn intelligent de nos pausar la question cui prodest?, valent a dire qual ne profiècha?.
D’un caire, lo grand profièch lo pren l’institucion catolica que cercava desesperadament d’argent per restaurar la catedrala, e qu’ara, fin finala, l’aurà.
D’autre caire, es Emmanuel Macron qu’a ensajat de ne tirar lo pus grand profièch. Amb lo fum de l’incendi a volgut cobrir sos abuses de poder e lors consequéncias. Faguèt un discors teatralizat e ultrapatriotic e prometèt que tornariá bastir la catedrala, qu’el la presentava coma un simbòl d’aquela França eternala de Joana d’Arc, dels eròis, de tant d’escrivans genials e de tant de grandor.
Mentretant, los abuses de poder fan créisser l’ultradrecha e las protèstas dels Gilets Jaunes que son reprimidas de biais dictatorial. E mai lo president francés crega qu’es un governant modèrne. Macron es pas mai qu’un ultraliberal que sap pas gerir la crisi. Es un mercand de vent, o benlèu de fum?
Abans lo fuòc, lo santuari èra ja a mand de tombar. En 2017, l’archevescat de París aviá getat un crit d’alarma, car avián de besonh de 100 milions d’èuros per salvar la catedrala de la roïna e l’estat francés i contribuiguèt pas. Alavetz, cerquèron de mecènas, dont una partida als Estats Units, per finançar los trabalhs que comencèron l’estiu passat. Las estatuas devián èsser desmontadas e caliá recuperar las relíquias de Santa Genevièva que se trobavan a la cima. En mai d’aquò, las gargolhas èran parcialament esfondradas, los arcs que sostenián la vòuta flaquejavan e qualques murs èran fendilhats. Lo montant d’aqueles trabalhs deviá aténher 150 milions d’èuros sus 30 ans. Avián començat fa qualques meses per aquela poncha tan faiçonièra del París imperial de Napoleon IIIn que tombèt d’un biais espectaclós.
Sembla vertadièrament un miracle qu’un incendi talament sensacional aja solament destruch aquela poncha e lo tet de fusta. Lo fach es que las flamas an pas destruch las rosassas del sègle XIII ni l’òrgue, las estatuas dels apostòls èran estadas retiradas qualques jorns abans e an quitament pogut recuperar lo gal —simbòl patriotic de França— que coronava lo santuari.
Tanlèu cremat lo sit amb un enòrme espectacle mediatic e patriotic, s’es decretat sul pic de beneficis fiscals qu’an portat de dons milionaris dels pus rics de França. De dons talament vergonhoses qu’an demostrat que la pauretat dins la planeta es pas qu’una decision politica. A mai, d’administracions localas e regionalas d’Occitània an fach de dons que son astronomicament mai nauts que l’argent destinat a de politicas lingüisticas per l’occitan. Pareis qu’a nòstres elegits lor impòrta mai una glèisa parisenca que la cultura de lor pòble qu’es vertadièrament menaçada.
Sabèm pas brica l’origina del fuòc e sabèm quitament pas se foguèt provocat o fruch de l’azard. Cossí que siá, davant una catastròfa es totjorn intelligent de nos pausar la question cui prodest?, valent a dire qual ne profiècha?.
D’un caire, lo grand profièch lo pren l’institucion catolica que cercava desesperadament d’argent per restaurar la catedrala, e qu’ara, fin finala, l’aurà.
D’autre caire, es Emmanuel Macron qu’a ensajat de ne tirar lo pus grand profièch. Amb lo fum de l’incendi a volgut cobrir sos abuses de poder e lors consequéncias. Faguèt un discors teatralizat e ultrapatriotic e prometèt que tornariá bastir la catedrala, qu’el la presentava coma un simbòl d’aquela França eternala de Joana d’Arc, dels eròis, de tant d’escrivans genials e de tant de grandor.
Mentretant, los abuses de poder fan créisser l’ultradrecha e las protèstas dels Gilets Jaunes que son reprimidas de biais dictatorial. E mai lo president francés crega qu’es un governant modèrne. Macron es pas mai qu’un ultraliberal que sap pas gerir la crisi. Es un mercand de vent, o benlèu de fum?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Macron es pas mai qu’un ultraliberal que sap pas gerir la crisi ?
Primièra remarca : Macron es sempre estat un ultraliberal !
Segonda remarca : es l'ultraliberalisme qu'engimbra la crisi ! Cossí un ultraliberal la poiriá ben saber gerir ?
#4 Mercé plan !
#3 Gramecí per vòstre sens de l'umor. Es bien trovat quò. E m'a fach rire ! Vos ai clicat de verd.
Infò pareguda avèi dins Mediapart :
D'aprèp la polícia es Lazare Bautezard qu'auriá fach lo còp.
Espèran sonque la confirmacion d'un complici del criminal : Alan Pebre.
"cui prodest?, valent a dire qual ne profiècha?." "lo grand profièch lo pren l’institucion catolica". Mercé a Jornalet de nos suggerar los autors : segurament de terroristas a la sòlda del Vatican !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari