editorial
Lo rector de l’acadèmia Ais-Marselha
O publicàvem dijòus passat e ne sèm totjorn espantats. Lo rector de l’acadèmia Ais-Marselha assegura que l’ensenhament de la lenga del país es pas menaçada per la reforma Blanquer, e mai assolida que “non s’ensenharà pas l’occitan mai lo provençau”. Bernard Beignier, rector d’aquela circonscripcion escolara que tòca la partida occidentala de Provença e una partida dels Alps occitans, pretend que la reforma va “durbir pus largament” l’ensenhament de la lenga. E mai ditz que va reünir l’ensemble dels professors de provençal “per faire lo ponch”. Esperam que los ensenhaires parlaràn net e clar.
Amb sas afirmacions, Beignier manca de respècte envèrs los professors engatjats que protèstan energicament contra aquela reforma e que se baton per salvar la preséncia minimala de la lenga nòstra dins l’ensenhament segondari. Aqueles ensenhaires, de tota Occitània e d’endacòm mai, fan d’esfòrces vertadièrs per portar la lenga als establiments e la far viure un pauc, per crear de projèctes, de viatges e d’autras activitats extraescolaras que de còps pagan de lor pòcha. A mai, eles an perdut de jornadas de lor salari a causa de cèrtas caumas qu’an agut de far, solament per defendre lo mantenement de la lenga. Totes aqueles ensenhaires, Sénher Beignier, son pas de “messorguièrs” mas d’eròis de l’educacion de nòstres enfants que se baton per un avenir que valorize la diversitat, la cultura e la dignitat d’aqueste país nòstre, de Bordèu a Menton e d’Aran a Montluçon.
D’autre caire, i a encara quicòm de pus grèu. Tant los tèxtes scientifics coma los oficials designan la lenga nòstra coma “occitan-lenga d’òc”, çò qu’un rector pòt pas ignorar. E mai los ensenhaires de lenga devon passar un CAPES occitan-lenga d’òc dins tot lo territòri, franc d’Aran e de las Valadas. Las afirmacions d’aqueste rector son tan grèvas coma s’aviá dich que la planeta Tèrra es plana e al centre de l’Univèrs e que son acadèmia quitariá d’ensenhar la teoria eliocentrica dins las escòlas de Provença.
La còla de Jornalet exigís, amb fermetat, la demission immediata de Bernard Beignier, e demanda tanben als movements politics e socials de Provença, e de tota Occitània, d’exigir la meteissa mesura. L’educacion dels enfants del país pòt pas èsser entre las mans d’un ignorant.
Amb sas afirmacions, Beignier manca de respècte envèrs los professors engatjats que protèstan energicament contra aquela reforma e que se baton per salvar la preséncia minimala de la lenga nòstra dins l’ensenhament segondari. Aqueles ensenhaires, de tota Occitània e d’endacòm mai, fan d’esfòrces vertadièrs per portar la lenga als establiments e la far viure un pauc, per crear de projèctes, de viatges e d’autras activitats extraescolaras que de còps pagan de lor pòcha. A mai, eles an perdut de jornadas de lor salari a causa de cèrtas caumas qu’an agut de far, solament per defendre lo mantenement de la lenga. Totes aqueles ensenhaires, Sénher Beignier, son pas de “messorguièrs” mas d’eròis de l’educacion de nòstres enfants que se baton per un avenir que valorize la diversitat, la cultura e la dignitat d’aqueste país nòstre, de Bordèu a Menton e d’Aran a Montluçon.
D’autre caire, i a encara quicòm de pus grèu. Tant los tèxtes scientifics coma los oficials designan la lenga nòstra coma “occitan-lenga d’òc”, çò qu’un rector pòt pas ignorar. E mai los ensenhaires de lenga devon passar un CAPES occitan-lenga d’òc dins tot lo territòri, franc d’Aran e de las Valadas. Las afirmacions d’aqueste rector son tan grèvas coma s’aviá dich que la planeta Tèrra es plana e al centre de l’Univèrs e que son acadèmia quitariá d’ensenhar la teoria eliocentrica dins las escòlas de Provença.
La còla de Jornalet exigís, amb fermetat, la demission immediata de Bernard Beignier, e demanda tanben als movements politics e socials de Provença, e de tota Occitània, d’exigir la meteissa mesura. L’educacion dels enfants del país pòt pas èsser entre las mans d’un ignorant.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#3 "Mas amb lors afirmacions e/o lors denècs en general, los representants de l'autoritat (...), mancan totes terriblament de respècte envèrs tota mena de contestacion publica"…
"legitima e argumentada" qu'ajustarai.
E ben, vesètz, una frasa coma aquela d'aquí pega completament als reinets d'una estitucion escolara (que nommarai pas) que mespréson la basa associativa e los benevòles que se crèbon la palhassa despièi d'annadas per enauçar lur estitucion. Perque aquesta basa que dise, e ben... a las mans dinc lo pastís ! E vei pro, ela, e sap bien de causas que marcariáun mau per... l'estitucion.
Per esemple, quand un responsable federau denega de fachs grèus, pièi ausa rebecar a de parents : "Nous privilégierons toujours l'institution à l'enfant", comprenèm que la sobrevida de lur projèct (qu'a mes 40 ans per èstre ce qu'es a l'ora d'ara) es totalament dependenta de l'imatge de l'estitucion en cò dals elegits e de la generositat d'aquestes elegits.
Quò fai que, per aqueles vergonhoses de la ierarquia escolara que denóncie, vau mièlhs amatar quauque regent encompetent, politizat e gimèrre capable de venjança, puslèu que de riscar una beluga de mesfisença que l'enfuocariá la politicalha e la menariá a rabatre dinc las suvencions...
“ Amb sas afirmacions, Beignier manca de respècte envèrs los professors engatjats que protèstan energicament contra aquela reforma e que se baton per salvar la preséncia minimala de la lenga nòstra dins l’ensenhament segondari. "
Mas amb lors afirmacions e/o lors denècs en general, los representants de l'autoritat de l'estat francés, que sián rectors, prefèctes, ministres o president, mancan totes terriblament de respècte envèrs tota mena de contestacion publica de las linhas obstinadas de reformisme neoliberal…
Lo cas d'aqueste rector non es jamai qu'un exemple demest tantes autres, a l'ora d'ara.
Per exigir cal èsser fòrt !
Se la demanda exigida se far, alavetz saretz considerats a belis uèlhs vesent amb’ un potencial de nosença que se cal malfisar e ne far compte.
Se la demanda exigida capita pas, passaretz per d’ufanós pelharòts que remolinan ambe la man las piègers malparadas, mas qu’an cap de potencia per o far. Es sonque de platussatje. que balha l’impression d’existir.
Tanben cal totjorn se malfisar de çò exigit e sobretot d’anar pas far riser son monde per una demanda exigida que despassa son potencial. Las ucadas, e arrenilhets non servisson a ren s’as pas los mejans….. !
E, Causa segura , cridas, (pels occitanistes), ucadas, arrenilhets fan pas venir los mejans ! son alavetz un espectacle pietadós !
Puèi i a tot lo trabalh de fons e de contunh par diser que lo provençal es sonque una varianta dialectala d’occitan e que coma tota lenga l’occitan a una grafia pròpri desempuèi la debuta e qu’a segurament pas mestièrs d’una grafia basada sul francés !
Es qu’escrivetz l’anglés amb’una grafia francesa per melhor encapar l’anglés ? (Aïe ame fédeup )
De qué ne virarà de vòstra exigencia ? l'esvenidor o vos dirà !
Quò es pas dich mas quò se sent a travers las linhas : "a! si tot lo monde en avia fach tertant que los ensenhaires occitanistes..."
Lo problem qu'es qu'i a de mens en mens de monde per los segre. Perqué?
E, si lo rector era eligit per un còrps d'ensenhaires regionaus pus leu que nonmas per un ministre?
E si avia un desbat regionau sur l'ensenhament de l'istòria regionala e de l'istòria tot cort pus leu qu'un discors impausat per un ministre?
Arser, visave sur la chadena França 5 , un reportarg sur l'Arieja. Arieja, una polida region ente dau monde dau Nòrd, d'Australia son venguts e se son plan integrats dins la region maugrat pas saber tròp ben parlar frances; los uns son fromatgiers, los autres restauran un chasteu o una maison e troban una solidaritat enben la populacion d'origina, d'autres fan autra causas.
çò qu'a pas estat dich, quò es qu'un jorn, lo paisan arieges faret sas socats e passet un cop de pè dins lo darrier de sos goiats (o atas) talament fòrt que son anats atterir dins una bela vila coma Tolosa ente i en trobat daus imigrats venguts de pais paubres d'Africa e ente se son far tuar quand una usina chimica petet..
Montsegur, una simple batalha entre lo rei de França e lo comte de Tolosa, entre una egleisa e sos dissidents? D'alhors i aguet una vista, un vilatge avant la prisa de Montsegur e una vista apres.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari