editorial
Contra la cultura de la subvencion
Es pas un secrèt que l’occitanisme es un movement que patís una paradòxa terribla: d’un costat cèrca la renaissença culturala, economica e politica d’Occitània e de l’autre se finança, basicament, amb de subvencions de l’Estat francés. Aquel fach, qu’a de consequéncias perilhosas qu’explicarem totara, a provocat una grèva demesida de la capacitat d’iniciativa perque fòrça occitanistas, après viure de decennias abituats a las subvencions, consideran qu’es impossible menar a tèrme cap de projècte que compte pas amb lo sosten economic francés. Dich d’un autre biais: l’occitanisme dificilament entamena cap de projècte sens una subvencion, çò que somet sulpic quin projècte que siá jol contraròtle indirècte de las administracions e jos la contenença dels quites occitanistas.
Manténer lo movement occitanista amb de subvencions de l’argent public francés a dos risques evidents. Lo primièr es que tot lo movement farà quincanèla lo jorn que l’Estat considère qu’es arribada l’ora de copar los viures. E aquò o pòt decidir per de rasons budgetàrias o ben perque li conven escanar un movement que pòt eventualament veire coma una menaça potenciala. Lo segond risc deriva del primièr e se resumís dins la question seguenta: fins a quin nivèl l’occitanisme a l’independéncia de critèri e d’accion contra l’Estat se ne depend economicament?
Cal, doncas, agir amb prudéncia mas amb determinacion. Lo movement occitanista serà mai fòrt e independent dins la mesura que serà capable de trobar d’autras vias de finançament. L’autogestion es quicòm d’imprescindible se qualque jorn volèm que l’occitanisme venga una alternativa politica mai cresibla. Demandam pas, evidentament, que l’occitanisme renóncie a las subvencions ni a cap de possibla via de finançament; çò que demandam es que se diversifiquen las vias de finançament per acabar pas dins una trapèla que paralise o qu’adomergisca lo movement.
Manténer lo movement occitanista amb de subvencions de l’argent public francés a dos risques evidents. Lo primièr es que tot lo movement farà quincanèla lo jorn que l’Estat considère qu’es arribada l’ora de copar los viures. E aquò o pòt decidir per de rasons budgetàrias o ben perque li conven escanar un movement que pòt eventualament veire coma una menaça potenciala. Lo segond risc deriva del primièr e se resumís dins la question seguenta: fins a quin nivèl l’occitanisme a l’independéncia de critèri e d’accion contra l’Estat se ne depend economicament?
Cal, doncas, agir amb prudéncia mas amb determinacion. Lo movement occitanista serà mai fòrt e independent dins la mesura que serà capable de trobar d’autras vias de finançament. L’autogestion es quicòm d’imprescindible se qualque jorn volèm que l’occitanisme venga una alternativa politica mai cresibla. Demandam pas, evidentament, que l’occitanisme renóncie a las subvencions ni a cap de possibla via de finançament; çò que demandam es que se diversifiquen las vias de finançament per acabar pas dins una trapèla que paralise o qu’adomergisca lo movement.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Es benlèu mai facil de s'embarrar dins la literatura per se far plasir, que de sortir de sa bibliotèca ?
Coma trobar un public pron sensible a l'occitan per lo sostenir economicament dins lo temps en de mai de las subvencions ? De grands mecènas, d'entrepresas, de collectius d'esparnha regionala (coma Femu qui en Corsega), tot es bòn. Mas perque i arribam totjorn pas ? Benlèu i es tròp de malfisància per çò qu'es d'entreprendre.
Bràvo per l'argument ... caldrà un jorn sortir de la cultura de la subvencion ; primièr problèma, las formacion universitàrias d eletras son inadaptat al desvolopament de projectes autonòmes.
Als que creson los trobadors coma òmes liures, lor cal dire que lo finançament dels trobadors èra grandament ligat al sistèma de vasalitat ; me sembla que la revolucion es passada per ailà.
O cal dire, l'occitanisme es estat jamai capable, de trapar un public que posquèsse finançar, e çaquelà existís. Dins lo grope musica, podèm listar OC, Massilia Sound System, Nadau.... Es evident que la subvencionita es tanben un projecte de cort tèrmi per un occitanisme que crei quitament pas a çò que fa ! Es la solucion finala, d'extremisme d'esquèrra (sovent!), per trapar un trabalh que dins una societat actuala, los actors serián incapables de trobar, per fauta de valorizacion de las letras, mas pas sonque.
Dab las subvencions, la condicion de subrevida es la volontat arbitrària d'un poder politic demagogic. A cada eleccion, èm oblijat d'anar calinejar lo ganhant. A còps, aquò sufís pas. Perdetz quauqu'un de la vòsta equipa qu'èra dens los paperòts deu poder e las subvencion vad aleatòrias. Es pas aisit de mantiéner un empléc d'animator o de formator per adultes quan las subvencions son redusidas de meitat. La collectivitat que'vs prestava un locau per vòsta escòla decidís còp sec qu'es pas mei a las nòrmas e refusa de har las òbras necessàrias per lo restaurar ? Barradura de l'escòla (o au mensh chepicàs incompatibles dab bonas condicions d'ensenhament).
Dab una reparticion equilibrada deu finançament public/privat, los risques son pas anullats, mes au mensh los efèits de lora fluctuacion sus la vita de l'associacion, sus l'emplec, sus las accions ,... son redusits.
#5 Lo problèma es pas de qual es l'argent mas qual a lo poder de lo far virar. E mai se l'argent siá dels occitans, o dels bascos, dels catalans, dels còrses, etc. se l'Estat francés vòl quitar de subvencionar una associacion o pòt far.
Un clar exemple es la redevença. La pagam totes, mas la television es facha sonque pels francofònes!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari