La cosina tradicionala occitana es, amb l’italiana, una de las mai conegudas e atrasentas del Mond. Qualques poètas an cantadas las glòrias de cèrts plats tradicionals occitans qu’a l’ora los prepausan los melhors restaurants de tota la planeta, sovent venduts coma se foguèsson franceses. Mas aquela cosina es, sustot, lo resultat d’una sapiéncia populara qu’aviá bastit, long dels sègles, un biais de manjar adaptat al territòri que produsiá d’un biais duradís. Çò qu’ara sonam agricultura bio, e que nos sembla quicòm de car e d’extraordinari, es pas res mai que lo biais tradicional de produire. Quan l’occitan èra la lenga de comunicacion normala e abituala del país nòstre, manjàvem pas que de produches de proximitat produches dins de tenements familials.
 
Dijòus passat, lo grop internacional de scientifics climatics de l’ÒNU faguèt venir public son rapòrt per frenar la crisi climatica sus la Tèrra e recomandava de reduire lo consum de carn car l’elevatge es responsable d’un 23% dels gases d’efièch de sarra. Los scientifics de l’ÒNU nos encoratjan ara a encaminar nòstre sistèma alimentari devèrs una cultura mai duradissa e d’abituds de consum pus sanas. Las marridas costumas de nòstra alimentacion son un grèu problèma del Mond occidental e sa causa principala es l’indústria alimentària que condiciona lo sistèma de produccion e quitament las decisions politicas. Un nombre reduch de societats contraròtla la produccion e la venda d’aliments, amb de campanhas de publicitat que valon de miliards.
 
Dins aquel contèxt, trobam tot plen de dificultats per cambiar nòstras abituds alimentàrias. La carn, tradicionalament presenta d’un biais moderat, se consuma de manièra jornadièra dins la majoritat de las cosinas e dels restaurants. Los que volèm consumar d’un biais ecologic e responsable, e tanben san, devèm despensar plan mai d’argent per manjar, e nos batre contra una societat que nos compren pas. Dins aquel sens, es una batèsta sociala similara a la volontat de parlar occitan en Occitània.
 
Per tant, es evident, qu’al delà de cambiar nòstras costumas de consum, cal un cambiament politic e economic per salvar la planeta de la catastròfa. Dins aquel sens, son los joves los mai mobilizats e engatjats e es gràcias a eles que poirem un jorn reüssir. Nòstres joves son nascuts jos un capitalisme que lor a prepausat sonque d’inegalitats, de precarietat, de marrida santat e de degradacion environamentala. Es la mobilizacion dels joves pel clima que nos prepausa lo debat sus d’estrategias revolucionàrias per metre lo ponch final a aqueste capitalisme desfrenat que nos destrutz.