editorial
Lo drech de viure es pus important que totas las frontièras
Uèi, dimenge 18 d’agost, fa 18 jorns que l’Open Arms reten malgrat el mai d’un centenat de migrants socorreguts en marrit estat de santat. Enfin, lo naviri es arribat davant lo pòrt de la Lampedosa gràcias a la resolucion d’un jutge que suspendèt per precaucion un decret del ministre d’extrèma drecha Matteo Salvini que menaçava d’arrestar e d’impausar de multas d’un milion d’èuros a las organizacions umanitàrias que lors vaissèls intrèsson dins las aigas italianas. Ara, los migrants son evacuats del naviri pauc a cha pauc, quand an de problèmas de santat grèus. Mas Salvini permet pas l’intrada del naviri a pòrt, e mai sièis estats europèus —Alemanha, Espanha, França, Luxemborg, Portugal e Romania— ajan comunicat qu’aculhirián los migrants. Mentretant, la còla de l’Open Arms insistís sus l’urgéncia umanitària en causa d’una situacion insuportabla a bòrd, de marrida santat fisica e tanben morala amb quitament de temptativas de suicidi.
Salvini es estat mes en question pel president del Parlament Europèu, e quitament pel primièr ministre d’Itàlia, Giuseppe Conte, que li a mandat una letra dobèrta via Facebook. Mas los govèrns de l’Union Europèa fan pas grand causa e permeton que Salvini contunhe de jogar son ròtle de drechista populista amb una estrategia de comunicacion que l’a fach venir lo protagonista màger de la politica italiana fins al ponch qu’ara, segon los sondatges, poiriá ganhar d’eleccions qu’el meteis vòl fòrçar.
Vertat es que lo debat sus l’immigracion es pas forçadament racista ni xenofòb, mas si qu’es un subjècte que pòt alucar lo racisme e la xenofobia amb una extrèma facilitat, e los partits politics devon far atencion quand assumisson una part del discors contra los migrants. Es pas lo cas de la Liga de Salvini, ni lo del Recampament Nacional de Marine Le Pen, ni lo de Vox, que son racistas dempuèi lor fondacion. Mas si qu’es lo cas dels diferents partits socialistas e conservators europèus, coma o demostrèt Manuel Valls quand èra al govèrn de l’estat francés.
Lo drech de viure amb dignitat
Fa qualques meses, Claudi Martí nos disiá net e clar que “volèm viure al país” èra per el “volèm causir la nòstra vida coma l’entendèm e ont que siá”. Es dins aquela draia que la còla de Jornalet volèm defendre, amb aqueste editorial, lo drech de viure amb dignitat.
Per nosautres, totòm a drech de viure dignament ont siá. Un drech fòrça mai important que totas las frontièras de la planeta. Res, absoludament res, pòt justificar que cap de persona aja pas lo drech de viure. Res, absoludament res, pòt justificar que i aja de personas forçadas de viure dins la misèria o la terror.
Sus aqueste drech, voldriam demandar que se perpensèsse mentre que prenèm un cafè, manjam de chocolat, crompam de vestits e de belòias, metèm de benzina dins la sèrva e mandam un messatge de Whatspp. Poiriam tanben pensar d’ont venon lo petròli, lo gas, lo coton, lo cafè, l’aur, los diamants, la fusta, lo coire, las cerealas o lo coltan que fa foncionar los telefonets... E nos poiriam tanben pausar una question: perqué las gents d’aqueles païses an pas drech de tirar partit de lors riquesas?
La Convencion de las Nacions Unidas sul drech de la mar prioriza , dins son article 98, lo socors e l’assisténcia de las personas trobadas en mar.
Salvini es estat mes en question pel president del Parlament Europèu, e quitament pel primièr ministre d’Itàlia, Giuseppe Conte, que li a mandat una letra dobèrta via Facebook. Mas los govèrns de l’Union Europèa fan pas grand causa e permeton que Salvini contunhe de jogar son ròtle de drechista populista amb una estrategia de comunicacion que l’a fach venir lo protagonista màger de la politica italiana fins al ponch qu’ara, segon los sondatges, poiriá ganhar d’eleccions qu’el meteis vòl fòrçar.
Vertat es que lo debat sus l’immigracion es pas forçadament racista ni xenofòb, mas si qu’es un subjècte que pòt alucar lo racisme e la xenofobia amb una extrèma facilitat, e los partits politics devon far atencion quand assumisson una part del discors contra los migrants. Es pas lo cas de la Liga de Salvini, ni lo del Recampament Nacional de Marine Le Pen, ni lo de Vox, que son racistas dempuèi lor fondacion. Mas si qu’es lo cas dels diferents partits socialistas e conservators europèus, coma o demostrèt Manuel Valls quand èra al govèrn de l’estat francés.
Lo drech de viure amb dignitat
Fa qualques meses, Claudi Martí nos disiá net e clar que “volèm viure al país” èra per el “volèm causir la nòstra vida coma l’entendèm e ont que siá”. Es dins aquela draia que la còla de Jornalet volèm defendre, amb aqueste editorial, lo drech de viure amb dignitat.
Per nosautres, totòm a drech de viure dignament ont siá. Un drech fòrça mai important que totas las frontièras de la planeta. Res, absoludament res, pòt justificar que cap de persona aja pas lo drech de viure. Res, absoludament res, pòt justificar que i aja de personas forçadas de viure dins la misèria o la terror.
Sus aqueste drech, voldriam demandar que se perpensèsse mentre que prenèm un cafè, manjam de chocolat, crompam de vestits e de belòias, metèm de benzina dins la sèrva e mandam un messatge de Whatspp. Poiriam tanben pensar d’ont venon lo petròli, lo gas, lo coton, lo cafè, l’aur, los diamants, la fusta, lo coire, las cerealas o lo coltan que fa foncionar los telefonets... E nos poiriam tanben pausar una question: perqué las gents d’aqueles païses an pas drech de tirar partit de lors riquesas?
La Convencion de las Nacions Unidas sul drech de la mar prioriza , dins son article 98, lo socors e l’assisténcia de las personas trobadas en mar.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#2 Aürosament que lo sénher Terral es aquí per nos rapelar que los occitanistas sèm pas totes un "club de gauchista" coma se diguèt fa pas longtemps, avèm tanben de bons fachòs coma cal, pròva se ne caliá de nòstra diversitat (politica)!
La conclusion es de plorar: l'uman paure es la causa mai controlada, la causa que passa lo mens aisidament las frontièras del monde.
Visca la supression de las frontièras.
La vida es o sembla un infèrn un pauc de pertot sus tèrra, e es pas de segur qu'un grand desplaçament ne fosquèsse la solucion. Assistem en un fenomène de massa, que se tusta amb le principi del dreit de mobilitat. Seràn pas les grandes operators de la mondializacion, e les mercadièrs d'armas, que i cambiaràn quecòm.
La demografia, la guèrra, l'expleitacion humana e materiala per entrepresas interpausadas,
.. E paubròts de nosautres...
Lo drech de viure d'un pòble li impausa d'aver de frontièras.
No et conec en persona però com t'estimo Ferriol Macip!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari