“Òu, Union Europèa, calma-te. Torni dire: s’ensajas de qualificar nòstra operacion d’invasion, nòstre prètzfach es simple. Dobrirem las pòrtas e te mandarem 3,6 milions de migrants”. Amb aquestas paraulas, lo president de Turquia, Recep Tayyip Erdoğan, menaçava l’UE aquesta setmana dins un discors davant de militants de son partit, après que l’UE aguèt criticada son invasion de Rojava. Aquesta “operacion” que ven de començar ten, ara per ara, un bilanç de centenas de civils mòrts e de desenas de milièrs de personas desplaçadas. Mas Erdoğan ten un pretèxte universal: ditz que lucha contra lo terrorisme.
 
L’UE a pas reagit a l’encarceracion d’elegits curds, ni reclama de dreches umans fondamentals per Öcalan. E ara, “se calmarà”.
 
Per Erdoğan e per l’Union Europèa aqueles 3,6 milions d’èssers umans son pas qu’una mèrça, e lor impòrta pòc lo patiment d’aquel mond que solament cèrcan de subreviure après que lor país es estat destruch per una guèrra amb d’armas fabricadas quitament en Carcin. Aqueles èssers umans, tractats coma mèrças, seràn tanben un esplech que se’n servirà Erdoğan per repoblar Rojava e diluir lo compausant curd del territòri.
 
 
“Espanha o fa amb los catalans”
 
Erdoğan passèt l’òsca en agost passat, quand decidiguèt de revocar e arrestar tres cònsols màgers curds, elegits democraticament, e deténer quatre centenats de personas, en los acusant de far partida del PKK e mai de n’aver fach la propaganda. Aquela accion la justifiquèt Turquia amb l’argument qu’Espanha o fa amb los catalans.
 
Deman sauprem la senténcia contra los presonièrs politics catalans e la reaccion del pòble catalan. Veirem tanben, esglasiats, encara mai de repression de l’estat espanhòl. Los ciutadans que cresèm a la democracia nos espaventarem de veire cossí pòdon condemnar a tant d’annadas de preson los elegits qu’an servit lo pòble per aver complit lors engatjaments electorals.
 
En mai d’aquò, Espanha ten ara sèt joves catalans de mai encarcerats a Madrid, isolats los unes dels autres, en preson preventiva per un presumit delicte de terrorisme sens aver comés cap d’accion violenta e amb coma soleta pròva un topin e los petards d’una fèsta populara. A mai, aquesta mateissa setmana que ven de passar, ven de confirmar de penas de 9 ans de preson per sèt gojats e una gojata de la vila d'Altsasu (Bascoat) per una bagarra nocturna de bar que i participèron dos policièrs de la Gàrdia Civila sens unifòrme.
 
 
E en Occitània, “pas res nos arrèsta”
 
Mentretant en Occitània, la repression policièra se banaliza. Après que la mòrt de Remi Fraisse s’es acabada sus un non-luòc e après que qualques Gilets Jaunes an perdut una man, un uèlh e quitament la vida, los joves zadistas que s’èra quilhats per defendre lo territòri en Santafrican venon d’èsser expulsats per las fòrças armadas del president. D’un caire, los estats fan de conferéncias per signar d’engatjaments per l’environament contra lo cambiament climatic mentre que de l’autre assalhisson violentament lo mond que se baton per gardar la Tèrra.
 
La còla de Jornalet saluda aqueles zadistas. Defendon lo país del biais pus ecologic possible, en se servissent de l’occitan coma lenga de lucha. Nosautres tanben pensam qu’es la mobilizacion per defendre la tèrra que donarà al pòble occitan l’enveja de recobrar la lenga que nos an raubada de l’usatge social. “Pas res nos arrèsta”, çò dison los zadistas en Roergue. Que pas res nos arrèste, de dire net e clar als govèrns dels estats e a l’Union Europèa que nos sentissèm pas pus representats per eles.