Lo mes de març de 2020, i aurà d’eleccions municipalas en França. Aquelas eleccions configuran la composicion de la majoritat de nòstras comunas, que son l’administracion mai pròcha del ciutadan. Dins un país ont totes los mèdias visan la nauta politica, la politica municipala passa sovent inapercebuda, mas es un domeni fondamental de la vida politica e institucionala del país. Es tanben un nivèl administratiu a partir del qual se pòt far de politica reala: benlèu s’agís de la politica petita, mas es reala amb un impacte dirècte.
Es per aquò que tornam dire çò que disiam en 2014: las eleccions municipalas avenidoiras devon èsser un enjòc politic e una escasença de mancar pas per l’occitanisme politic. Fasèm pas referéncia a un partit o un autre. Per Jornalet l’occitanisme politic es plural e divèrs, de la meteissa faiçon qu’o es tanben lo centralisme o jacobinisme politic. Pasmens, la legitima diversitat de l’occitanisme pòt pas èsser un empach al progrès politic, electoral e institucional de l’occitanisme. Dins una situacion d’urgéncia, coma es lo cas d’Occitània, podèm pas pèrdre temps ni escasenças sus la basa de las diferéncias: cal ajustar e amassar d’esfòrces per reüssir una màger preséncia de conselhièrs municipals occitanistas dins las vilas del país. Sabèm pas quala es la formula que cal seguir: fasèm un jornal, fasèm pas de politica. Mas nos sembla que, dins una partida considerabla del país, lo projècte de Bastir pòt far quicòm d’interessant.
Qualques militants independentistas pòdon pensar que Bastir es un projècte politicament moderat e mai minimalista. Solide! Mas cal èsser realista e comprene qu’Occitània es a una generacion, almens, de se trobar dins la situacion de consciéncia nacionala similara a la dels escoceses o dels catalans. En mai d’aquò, cresèm que cal profechar de l’astre que Bastir siá un movement dobèrt per que los occitanistas mai conscientizats i intren, e i expausen lor vejaire. Lo grand meriti de Bastir es sa transversalitat, sa pluralitat e son activisme delà los partits. Es per aquò qu’i cal atraire de gents que jamai non farián de politica activa. En consequéncia, pensam que se pòt plan criticar lo minimalisme de Bastir, mas qu’aquelas criticas devon èsser acompanhadas d’accions: si que non, la critica es esterila e desmoralizanta. Occitània a de besonh de personas activas que trabalhen pel país.
En fòrça endreches del país caldrà cercar d’autras estrategias, e benlèu endacòm mai caldrà prepausar de candidats occitanistas independents dins las candidaturas dels partits franceses.
Cossí que siá, la tòca es d’obténer lo nombre maximal de conselhièrs municipals occitanistas, non pas lo nombre maximal de conselhièrs d’un partit determinat.
Etiquetas
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Comentaris
oksitanlaştıramadıklarımızdanmısınız Apraquital, tresena tenda apèi lo tuc còsta lo riu ont se banhan nusas las zègas a negrenuèch
Avetz en partida mièg razon, quora disi e parli de pòble occitan, per iò es lo pòble qu’es estatjant dins las termièras occitanas, li cal ben trobar un non a-n-aquel pòble, qu’aquel pòble se sentiguèssa occitan o pas es quicòm mai. Mas lo jòc es pas d’aver razon, o pas razon. Lo jòc es de diser causas vertadièras, o, pel mens de se n’aprosmar al mai ras e de sompar pas dins los alleluias occitanistes.
Cinquantas ans i a la consciença occitana èra pas tant espandida qu’aquò. I avia mond que parlavan occitan, qu’avian de còps, de mal a se fa comprener alprep dels joves e dels mens joves tanben, an desgalhat lor lenga per diser de s’aprosmar del francés e atal èsser comprenesibles. [èra mai comprenesible d’ausir i avia de cahòts pel camin al luòc e plaça de i avia sopacs pel camin (prononciar sopats) e lo verb sopacar, tanben lo vièlh carriòl sopacava pels camins carretals].
Nosaus parlam patoès ça disian, avèm pas mestièr de parlar francés [segur que per trabalhar la terra cap de besonh de francimandejar] e èra tot, d’aqui a èsser conscientizats occitan èra una autra istòria, amai se coma la mairina ça disian tot e còp « puta de republica », n’en cal pas deduzir qu’èra reialista tanpauc !
Las causas cambièron quora calguèc parlar francés per s’avidar, se parlava alavetz francés al trabalh e occitan a l’ostal, puèi la television venguèc ambe sos parlaponchuts, puèi la populacion cambièc, puèi, puèi un brave flòc de causas se passèron, s’èra pas jamai passat tantas causas a l’encòp ! Tot aquel procès de desgalhament dèuriá èsser analizat, desmargat, un brave libre d’esciure pels afogats del gredon.
Aquel procès nos es de manca ! Un briu mai cada jorn !
Occitan : degun ne lor n’en parlèc pas jamai. Plan mercés Julon
Tornarai sul « bastir » se pausan las questions, de qué bastir ? e ambe que ?
Per bastir cal pas patir de tordís, cal d’apevís dins mantuns domènis e de mantuns nivèls, Financièr e es pas lo mendre, es segurament lo primièr de totis. Apevís politcs, Apevís europenc d’aqui estant que i sèm, d’apevís del pòble. Coma avèm gaireben pas lo forniment se risca pas res de bastir.
Tanben la primièra question es cossi aver lo forniment per poder bastir ?
Me cal arrestar si que non m'en vau fa pielhar, cal pas far tròp de comentari, cal melhor legir : un brave convit a se calar !
#7 Quand disètz "los occitanistas representan pas qu'eles", es vertat, mas quand ajustatz "e pas lo poble occitan", me demandi de que parlatz. Perque, en defora dels fantasmas dels occitanistas, i-a pas de "poble occitan", son totis franceses, fièrs e contents de l'ésser. Te lo revendican e te lo braman en brandissent lo drapèl blau-blanc-roge a la mendra escasença, emai per contestar lo govèrn ! Fa cinquanta ans, a una epoca que la consciença occitana èra sia-disent encara viva , Joan Larzac escrivia pasmens dins l'Estrangièr Del Dedins aquel dialog d'umor negre que resumis plan aquesta alienacion : " - Cossi se ditz Francès en francès ? Français ! - Cossi se ditz Occitan en occitan ? - Occitan ! - E cossi se ditz Occitan en francès ? Français ! ". A pas cambiat, es vengut pièger.
oksitanlaştıramadıklarımızdanmısınız Apraquital, tresena tenda ont se banhan nusas las zègas a negrenuèch apèi lo tuc còsta lo riu
#5 lo nom de la potinga es « ultrà esquerra biaissuda » :-)
#4 Las analisis de l’occitanisme apartenon a un autre mond, qu’a cap a vèire ambe la realitat de la vida vidanta d’els occitans meteis e que de tot biais fa pas compte de çò pòdon pensar, atal riscan pas de s’encontrar
#2 Qualques questions de las bona e i cal trobar responsas.
a- S’avèm la lenga es dins un paure estat/
b- S’avèm la cultura, cal far compte qu’una majoritat d’occitan n’an brica de cultura occitana, levat qualquas Panhòladas
#1 nos escalcissetz una realitat que s’encontra cada jorn. Ne i apondrai una autra, l’occitanisme far fugir !
Lo problèma mager ambe los occitanistas es que vivon brica dins la realitat, detenon la vertat absoluda e se cal captener d’anar contra la dòxa si que non es l’escumergança. Crèsi qu’ai pas jamai vist dins ma vida, tant de monde caparruts tant coma dins aquel occitanisme representatíu pas que d’el, mas de cap de biais del pòble occitan.
I a qualques realitats indefugibles que nos cal agachar, benlèu que nos empediràn de nos morir lèu fach e de tornar un bocin de vam al malaut, per quantes temps……
Nos cal cambiar de logicial !
Nos cal cambiar de prozel !
"Occitània es a una generacion de se trobar dins la situacion de consciença nacionala dels escoceses o dels catalans". Pas qu'a UNA generacion ? Puslèu a dètz o quinze , e encara en estant tras qu'optimist ! Nadatz en plena sciença ficcion o vos cal donar lo nom de vostra potinga, macarèl, que dèu èsser de bona ! Mai seriosament, es amb de cops de bluff coma aquel que l'occitanism a dempuèi bèl temps perdut tota credibilitat.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
#8
Avetz en partida mièg razon, quora disi e parli de pòble occitan, per iò es lo pòble qu’es estatjant dins las termièras occitanas, li cal ben trobar un non a-n-aquel pòble, qu’aquel pòble se sentiguèssa occitan o pas es quicòm mai. Mas lo jòc es pas d’aver razon, o pas razon. Lo jòc es de diser causas vertadièras, o, pel mens de se n’aprosmar al mai ras e de sompar pas dins los alleluias occitanistes.
Cinquantas ans i a la consciença occitana èra pas tant espandida qu’aquò. I avia mond que parlavan occitan, qu’avian de còps, de mal a se fa comprener alprep dels joves e dels mens joves tanben, an desgalhat lor lenga per diser de s’aprosmar del francés e atal èsser comprenesibles. [èra mai comprenesible d’ausir i avia de cahòts pel camin al luòc e plaça de i avia sopacs pel camin (prononciar sopats) e lo verb sopacar, tanben lo vièlh carriòl sopacava pels camins carretals].
Nosaus parlam patoès ça disian, avèm pas mestièr de parlar francés [segur que per trabalhar la terra cap de besonh de francimandejar] e èra tot, d’aqui a èsser conscientizats occitan èra una autra istòria, amai se coma la mairina ça disian tot e còp « puta de republica », n’en cal pas deduzir qu’èra reialista tanpauc !
Las causas cambièron quora calguèc parlar francés per s’avidar, se parlava alavetz francés al trabalh e occitan a l’ostal, puèi la television venguèc ambe sos parlaponchuts, puèi la populacion cambièc, puèi, puèi un brave flòc de causas se passèron, s’èra pas jamai passat tantas causas a l’encòp ! Tot aquel procès de desgalhament dèuriá èsser analizat, desmargat, un brave libre d’esciure pels afogats del gredon.
Aquel procès nos es de manca ! Un briu mai cada jorn !
Occitan : degun ne lor n’en parlèc pas jamai. Plan mercés Julon
Tornarai sul « bastir » se pausan las questions, de qué bastir ? e ambe que ?
Per bastir cal pas patir de tordís, cal d’apevís dins mantuns domènis e de mantuns nivèls, Financièr e es pas lo mendre, es segurament lo primièr de totis. Apevís politcs, Apevís europenc d’aqui estant que i sèm, d’apevís del pòble. Coma avèm gaireben pas lo forniment se risca pas res de bastir.
Tanben la primièra question es cossi aver lo forniment per poder bastir ?
Me cal arrestar si que non m'en vau fa pielhar, cal pas far tròp de comentari, cal melhor legir : un brave convit a se calar !
#7 Quand disètz "los occitanistas representan pas qu'eles", es vertat, mas quand ajustatz "e pas lo poble occitan", me demandi de que parlatz. Perque, en defora dels fantasmas dels occitanistas, i-a pas de "poble occitan", son totis franceses, fièrs e contents de l'ésser. Te lo revendican e te lo braman en brandissent lo drapèl blau-blanc-roge a la mendra escasença, emai per contestar lo govèrn ! Fa cinquanta ans, a una epoca que la consciença occitana èra sia-disent encara viva , Joan Larzac escrivia pasmens dins l'Estrangièr Del Dedins aquel dialog d'umor negre que resumis plan aquesta alienacion : " - Cossi se ditz Francès en francès ? Français ! - Cossi se ditz Occitan en occitan ? - Occitan ! - E cossi se ditz Occitan en francès ? Français ! ". A pas cambiat, es vengut pièger.
#5 lo nom de la potinga es « ultrà esquerra biaissuda » :-)
#4 Las analisis de l’occitanisme apartenon a un autre mond, qu’a cap a vèire ambe la realitat de la vida vidanta d’els occitans meteis e que de tot biais fa pas compte de çò pòdon pensar, atal riscan pas de s’encontrar
#2 Qualques questions de las bona e i cal trobar responsas.
a- S’avèm la lenga es dins un paure estat/
b- S’avèm la cultura, cal far compte qu’una majoritat d’occitan n’an brica de cultura occitana, levat qualquas Panhòladas
#1 nos escalcissetz una realitat que s’encontra cada jorn. Ne i apondrai una autra, l’occitanisme far fugir !
Lo problèma mager ambe los occitanistas es que vivon brica dins la realitat, detenon la vertat absoluda e se cal captener d’anar contra la dòxa si que non es l’escumergança. Crèsi qu’ai pas jamai vist dins ma vida, tant de monde caparruts tant coma dins aquel occitanisme representatíu pas que d’el, mas de cap de biais del pòble occitan.
I a qualques realitats indefugibles que nos cal agachar, benlèu que nos empediràn de nos morir lèu fach e de tornar un bocin de vam al malaut, per quantes temps……
Nos cal cambiar de logicial !
Nos cal cambiar de prozel !
CREACION DE T.V- OCCITANIA PAIS NOSTRE
Abans las eleccions municipalas del mes de març de 2020 , una equipa audiovisuala se ven de
fargar, dins lo movement , amb lo nom TV - OCCITANIA PAIS NOSTRE . Ja avèm realisat de
reportatges e d'entrevistas a l'escasença de las Jornadas " Lengas regionalas " e de la fièra
agro-alimentari " Regal " a Tolosa .
Podèm venir sus lo terren per faire de reportatges e de retrachs de candidats . Aquèla iniciativa
se vol una ajuda per los candidats occitans e los simpatisaires .
TV - OCCITANIA PAIS NOSTRE - Joan-Pau Capdecoma e Joan-Pèire Laval . Tel 06 72 55 04 36 . .
"Occitània es a una generacion de se trobar dins la situacion de consciença nacionala dels escoceses o dels catalans". Pas qu'a UNA generacion ? Puslèu a dètz o quinze , e encara en estant tras qu'optimist ! Nadatz en plena sciença ficcion o vos cal donar lo nom de vostra potinga, macarèl, que dèu èsser de bona ! Mai seriosament, es amb de cops de bluff coma aquel que l'occitanism a dempuèi bèl temps perdut tota credibilitat.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari