Dins aqueste editorial voldriam lançar una crida de sosten per la còla de Macarèl. Aquela societat de merchandising occitanista a pas escapat a la crisi economica que patissèm en seguida de la crisi sanitària. “Ai perdut tot mon salari de l’annada”, çò disiá lo capmèstre de la societat, Danís Cantournet, sul blòg occitan de France 3.
 
Après dos meses de confinament, divendres dobriguèt la botiga de Tolosa. Mas l'a tornada tampar. A mai, la davalada del torisme e l’anullacion de las nombrosas manifestacions culturalas que se tenon cada estiu en Occitània, fan preveire un avenir complicat per Macarèl, que totun demòra optimista e assegura que contunharà son activitat e la promocion de la cultura occitana.
 
Macarèl es, dempuèi 18 ans, una referéncia en produches del país, dins la lenga del país, per la consciéncia del país delà l’occitanisme. Son apòrt a la difusion de la consciéncia nacionala occitana es important e per tant encoratjam lo mond d’ajudar Macarèl, de far de comandas sus Internet e los tolosans d’i anar crompar a la botiga de la Carrièra del Taur.
 
A Jornalet li grèva de poder pas ajudar materialament. La crisi nos a tanben agantats e lo cap-redactor d’aqueste jornal a pas percebut son pichon salari dins los dos darrièrs meses. Pasmens, prepausam a Macarèl de publicitat gratuita dins lo sit de Jornalet e quitament d’ajuda a la distribucion de sos produches al sud dels Pirenèus s’aquò es possible.
 


 
Consumem en occitan
 
D’autre caire, volèm tanben encoratjar nòstres legeires de crompar al país, e de priorizar los productors qu’empleguen l’occitan dins lor etiquetatge per nòstras crompas. N’i a pas gaire mas n’i a.
 
En mai d’aquò, ara es l’ora, mai que jamai, de consumar de cultura occitana. Agachem de cinèma en occitan, de television en occitan, crompem e ofriscam de libres en occitan, legiscam de revistas en lenga d’òc e escotem de musica e de ràdio dins la nòstra lenga. Benlèu qualques unes descobrirem, estonats, que nòstra cultura es tan digna coma quina autra que siá.
 
Se fasèm tot aquò, non pas coma una accion de militància mas amb normalitat, aurem ganhat una dignitat que fòrça compatriòtas non occitanofòns voldràn seguir. Totjorn que mai creis l’enveja de recuperar la lenga del país; la demanda que la Mediatèca de Carcassona ven der far a l’IEO n’es un exemple evident.