Fa qualques setmanas, raportàvem que lo Conselh Departamental de Tarn e Garona aviá installat de panèls d’intrada dins lo departament en occitan. Aquesta setmana, vesèm amb jòia que lo departament de la Nauta Garona a installat 75 panèls d’intrada en occitan dins lo departament, e mai a senhalizat en occitan la Via Garona e lo bòsc de Buset. A mai, la presidenta de la region qu’a pres lo nom d’Occitània, Carole Delga, a manifestat son engatjament per l’ensenhament e la transmission de l’occitan. Tota una cordelada de bonas nòvas qu’arriban après las darrièras agressions contra la lenga, de part de l’estat francés, que semblavan lo còp de gràcia a la lenga d’òc.
 
A mai, Delga a dich que se recòrda totjorn de l’acòrdi que sa region signèt amb l’estat francés en genièr de 2017, e reclama que s’aplique. Dins aquela convencion la ministra de l’educacion de l'epòca s’engatjava a la produccion de material pedagogic en occitan, dont un libre de matematicas nivèl CP; s’engatjava a recuperar las doas oras d’occitan opcionalas en 5a; a una reparacion per recuperar de pòstes de professors d’occitan... Tot aquò se deviá aplicar dins las acadèmias de Bordèu, Lemòtges, Montpelhièr, Peitieus e Tolosa.
 
L’engatjament de Delga arriba après que l’Ofici Public de la Lenga Occitana (ÒPLO) a publicat un desplegant per sensibilizar los escolans a causir d’aprene la lenga del país dins lo segondari, e de sa mesa en òbra de borsas per venir ensenhaire d’occitan dins tot l’oèst d’Occitània. Aquò bolega.
 
Sèm contents, plan contents. Mas sèm pas ninòis. Sabèm que la lenga occitana ten a l’ora d’ara totes los simptòmas d’èsser en perilh d’escantiment. Son usatge social es gaireben perdut dins tot lo territòri —franc d’Aran ont es totun reduch a un 20% de la populacion—, los cinèmas del país prepausan pas de filmes en occitan e dins las librariás l’ofèrta de libres e revistas dins la lenga del país es gaireben nulla. D’autre caire, lo pòble alienat es endoctrinat al fach que l’occitan es pas una lenga mas un patois, un mot francés de significacion pervèrsa e maquiavelica. Dins un reportatge emés per la television de Catalonha TV3 en 2016, un païsan occitanofòn defendiá d’aver transmés lo francés a sos enfants en argumentant qu’en lor parlant francés lor donava de sabatas del temps qu’en occitan lor auriá donat d’esclòps.
 
Per començar de reversar lo lingüicidi cal, doncas, un cambiament d’esperit per que lo pòble aja lo sentiment que tant lo francés coma l’occitan son de calçaduras de la meteissa qualitat e del meteis confòrt, e que s’entenga que l’occitan es nòstra manièra de se calçar.
 
Aquel cambiament arriba pauc a cha pauc e se rebat dins l’engatjament que lo ven de manifestar Carole Delga, a prepaus de la lenga nòstra. Sèm luènh de la possibilitat que las televisions del país emetan las sèrias de mòda e los dessenhs animats japoneses en lenga occitana. Sèm luènh de la possibilitat que Carole Delga s’amasse amb Francés Boya, Renaud Muselier, Alain Rousset, Serge Telle, Laurent Wauquiez e los cònsols màgers de las 12 valadas occitanofònas de Piemont per establir de politicas lingüisticas comunas per la recuperacion de la lenga. Sèm luènh de la possibilitat que s’exigisca als estats lingüicidas un transferiment del poder, una descolonizacion completa e una reparacion que revèrse lo mal provocat. Ça que la, avèm començat lo camin pel començament. Pas pus d’esclòps, mas que las sabatas sián las nòstras.