Quand nos arribèt en març passat la pandemia de la covid-19, Occitània coneguèt diferents biaisses d’agir segon lo modèl dels estats qu’administran lo país nòstre. Itàlia, al contrari de França e Espanha, es pas un estat tan centralizat e esitèron pas a confinar lo centre economic, Milan, distint del centre politic, Roma. Las administracions francesa e espanhòla an pas volgut “sacrificar” París e Madrid e ara avèm lo desastre qu’avèm. Es atal que, franc de las Valadas, sèm tornats intrar dins una seguida de mesuras restrictivas a causa de la covid-19. En Aran an tornat barrar bars e restaurants del temps que s’es decretat un cobrifuòc de 21h a 6h a Tolosa, Marselha e Montpelhièr e que dins la rèsta del país an enebit las reünions privadas.
 
Dins l’estat francés, las mesuras las anoncièt lo president de la republica, Emmanuel Macron, dins un discors que semblava lo d’un emperaire a sos subjèctes. “Ai besonh de cadun de vosautres”, çò disiá Macron mentre que presicava la negacion de la libertat e a l’enaurament de la nacion. Per lo resumir en tres mots: trabalh, familha, pàtria.
 
Mentretant, la redaccion de Jornalet avèm consultat los vejaires de qualques epidemiològs per saber lo vejaire dels scientifics e avèm constatat que i a una mesura que totes prepausan e que cap de nòstras administracions prevei pas: de plans de testatges massisses. Es possible e eficaç, e endacòm mai (China, Corèa, Japon) s’es demostrat que fonciona. Mas es car. E coma d’abitud, sèm totjorn los meteisses que pagam las crisis. An preferit de punir los petits sectors economics e de negar cèrtas libertats a far d’estalvis dins d’autres budgets estatals mens indispensables.