capçalera campanha

editorial

De bonas nòvas e de bonas idèas

| La Topina
Après una tièra de marridas nòvas que nos entristisson totjorn que mai, nos es arribada una bona nòva que volèm festejar amb aqueste editorial: la Topina tornarà. E mai lo cafè associatiu tolosan anoncièsse que tampariá a partir de l’11 d’octòbre passat, ara nos assabenta que la cooperativa e sos sièis salariats son en caumatge tecnic e que doncas poiràn dobrir après una barradura temporària. Es una granda nòva car crenhiam que lo barrament foguèsse definitiu. Mentretant, la còla topinaira an mes en plaça una boita d’idèas per imaginar amb totòm la Topina del futur, que tornarà dobrir dins la prima de 2021.
 
Plaçada al dejós del pont de Sant Pèire, dins lo quartièr de Sant Çubran, la Topina èra (e tornarà èsser) un cafè, un restaurant, una bibliotèca, un centre cultural... un luòc ont se prepausa de manjar de qualitat, de bon beure, una programacion culturala e, sustot, la possibilitat de viure en occitan e a l’occitana amb normalitat.
 
Aquela mena d’endreches ont se pòt parlar la lenga son indispensables per far viure plenament l’occitanitat de cadun. Podèm pas subreviure sens sits ont la lenga e cultura del país ajan una plaça per se mostrar sens cap de complèxe mentre que se socializa. O foguèt l’istoric Estanquet de la Portièra a comptar dels ans 1990 e son a l’ora d’ara l’Ostau dau País Marselhés a Marselha, lo Cafè Gascon a Aush, Chez le Pepère a Bordèu, la Tor deu Borrèu a Pau, e d’autres.
 
Per tant, contents d’aprene que la Topina tornarà, volèm profechar de l’escasença per encoratjar aquelas iniciativas nascudas de la basa amb lo sosten del pòble, qu’an establit d’espacis ont far viure la lenga. Aqueles pichons centres de léser deurián èsser l’origina d’una tièra de mai en mai nombrosa d’estanquets occitanistas. Es necite que de joves de pertot en Occitània promògan de bars e de centres culturals occitans; e que los mai ancians lor balhem de sosten e de vam per o far. Un bon ret d’estanquets per tot lo país teisseriá un bon malhum que nos ajudariá a viure amb un pauc mai de normalitat e dignitat.




abonar los amics de Jornalet

 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: PUBLICITAT

Comentaris

Jean Charles Valadier La Selva de Segalar
2.

Los que fan viure d'espacis publics de socializacion de l'occitan tal coma la La Topina fan un brave trabalh per la lenga

  • 23
  • 0
Papioli
1.

Tot vai plan, Mme la Marquisa.
Vivem dins un camp, pas enguera de concentracion mas quò vai benleu arribar.
Ente son las libertats d'anar e de venir, de se reunir sens cobre-fuòc, de manifestar, ente es la liberttat de la Pressa, ente son los debats daus deputats.
Avem pas vòstre confle de far vacinar vos goiats alaidonc que lòr sistem imunitari es pas enguera develppat (11 vacins), de far vacinar una dròleta de 13ans en disan que tot aquò es anodin, qu'i a pas de problems deguts a la vacinacion, tot aquò sur de las statisticas que son manipuladas?
Avemp pas vòstre confle de veire que daus medecins e professors son condamnats o devalorisats si obeissan pas?
Los ensenhaires an pas marre d'ensenhar de las causas que datan d'un segle?
Lo còrps medicau a pas son confle de totjorn reclamar mai de los que suenhan alaidonc qu'a p'una libertat per chausir lòr medecina?
Tot vai plan, Mme la Marquisa, tot vai plan. Los bistròts se druban a l'occitan, solament a Tolosa.
Dau mens que parlan occitans sens parlar d'economia, de sociau, de libertat. Oc-es sem ben dins lo camp, i a pas a dirs.

  • 1
  • 24

Escriu un comentari sus aqueste article