editorial
Anatz enfants de lor patria...
L’assassinat de Joan Jaurés a París lo 31 de julhet de 1914 marquèt lo començament del chaple pus grand que lo patiguèt lo pòble occitan e que marquèt lo començament de nòstra alienacion lingüistica e culturala. La mòrt de Jaurés metèt lo ponch final a tot son trabalh contra lo chauvinisme e per evitar una guèrra que començariá tres jorns puèi. Una guèrra dins la quala França trantalhèt pas per mandar de milièrs e de milièrs de joves occitans morir al front. Per las autoritats francesas, las vidas de milions de joves de tot l’Exagòn avián mens de valor que lo revenge de la guèrra francoprussiana de 1870, e que l’annexion d’Alsàcia e de Lorena, sens quitament pas demandar l’opinion dels alsacians e dels lorens.
La guèrra de 1914 portèt la mòrt a la majoritat dels joves occitans menats en primièra linha coma carn de canon, e devorèt las ressorsas naturalas d’Occitània que foguèt quitament descapitalizada amb sas bancas màgers transferidas a París. A mai, signifiquèt lo còp màger contra nòstra lenga e nòstra identitat.
E dimècres se tornèt passar. Coma cada onze de novembre, las autoritats de l’estat francés faguèron, amb lor cinisme caracteristic, lors espectacles ultranacionalistas a la memòria dels mòrts de la Granda Guèrra. Una instrumentalizacion d’aquela barbariá que cessarem pas jamai de condemnar. Al contrari, consideram qu’es de justícia d’exigir de l’estat francés una reparacion.
Mas, per ara, sembla que sèm luènh que se faga justícia. Aquela republica de valors arrogantas que se crei moralament superiora e qu’impausa sa lenga als autres en manigançant la Vergonha a pas encara pro de coratge per assumir l’umilitat de la justícia. Mentretant, cresèm qu’es indispensable de far conéisser al Mond çò que signifiquèt aquela guèrra crusèla pel pòble nòstre.
La guèrra de 1914 portèt la mòrt a la majoritat dels joves occitans menats en primièra linha coma carn de canon, e devorèt las ressorsas naturalas d’Occitània que foguèt quitament descapitalizada amb sas bancas màgers transferidas a París. A mai, signifiquèt lo còp màger contra nòstra lenga e nòstra identitat.
E dimècres se tornèt passar. Coma cada onze de novembre, las autoritats de l’estat francés faguèron, amb lor cinisme caracteristic, lors espectacles ultranacionalistas a la memòria dels mòrts de la Granda Guèrra. Una instrumentalizacion d’aquela barbariá que cessarem pas jamai de condemnar. Al contrari, consideram qu’es de justícia d’exigir de l’estat francés una reparacion.
Mas, per ara, sembla que sèm luènh que se faga justícia. Aquela republica de valors arrogantas que se crei moralament superiora e qu’impausa sa lenga als autres en manigançant la Vergonha a pas encara pro de coratge per assumir l’umilitat de la justícia. Mentretant, cresèm qu’es indispensable de far conéisser al Mond çò que signifiquèt aquela guèrra crusèla pel pòble nòstre.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
« Errare humanum est… »
Tanben ara me trobi dins l’obligacion de far respônsa als alandrits d’utopias qu’an botat un ponhat de polças roginels trempat dins la sang del sacrifici mèu.
D’aquels badòcs embalausits ne i a cap per anar comptabilizar los nòstres mòrts de 14-18 per departament sul sit de « mémoire des hommes ». Grandas maissas segur arganhols tanben, fotriquets de segur e bravament pecs Cap de dobtes.
Me desencuzi d'aver cregiut a un esvenidor occitanista.
« Errare humanum est… »
Tanben ara me trobi dins l’obligacion de far respônsa als alandrits d’utopias qu’an botat un ponhat de polças roginels trempat dins la sang del sacrifici mèu.
D’aquels badòcs embalausits ne i a cap per anar comptabilizar los nòstres mòrts de 14-18 per departament sul sit de « mémoire des hommes ». Grandas maissas segur arganhols tanben, fotriquets de segur e bravament pecs Cap de dobtes.
Me desencuzi d'aver cregiut a un esvenidor occitanista.
Paure, quora l’òm es atal monhe e sorne ambe cotança a miejanuèch de la negranuèch de cavalon sus la finestra doberta….. dos dralhas son.
La primièra es un brave cabus per la finestra que pòt èsser una solucion.
La segonda es de se tolre lèu fach aquelas razons que te fan tan monhe e solombrós
Ambe la primièra solucion tos enemics saràn regauds asondant de finfa
Ambe la segonda que s’apeva sus mantuns cambiaments fons e d’amiras, trobaràs un empencha novèla.
La moralitat de tot aquò es que se cal pas rendre las causas impossibles e de se passetjar lo malastre a recotin, mas de saber cambiar de camin e de còps es a 180 gras !
Atal saràs recombolit de longa e lo vam novèl te pujarà cap al cèl.
Ta cal tanben pregar santa Rompelominala que salva de la ruina.
Paure, quora l’òm es atal monhe e sorne ambe cotança a miejanuèch de la negranuèch de cavalon sus la finestra doberta….. dos dralhas son.
La primièra es un brave cabus per la finestra que pòt èsser una solucion.
La segonda es de se tolre lèu fach aquelas razons que te fan tan monhe e solombrós
Ambe la primièra solucion tos enemics saràn regauds asondant de finfa
Ambe la segonda que s’apeva sus mantuns cambiaments fons e d’amiras, trobaràs un empencha novèla.
La moralitat de tot aquò es que se cal pas rendre las causas impossibles e de se passetjar lo malastre a recotin, mas de saber cambiar de camin e de còps es a 180 gras !
Atal saràs recombolit de longa e lo vam novèl te pujarà cap al cèl.
Ta cal tanben pregar santa Rompelominala que salva de la ruina.
Los artistas dison de messorgas per dire la vertat d'un biais afortit. Los politicians dison de messorgas per amagar la vertat d'un biais afortit.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari