Hè dus ans, Mireia Boya didie en ua entrevista qu’Aran ei “un territòri desbrembat” e qu’”eth govèrn catalan non ei ne pro diligent ne pro rapid, coma es aranesi voleríem”. Tanben ditz qu’”aguesta manèra de hèr deth govèrn dera Generalitat, soent lenta, non pro sensibla e damb non pro reconeishença d’Aran, non la cau tradusir en anticatalanisme. Ath contrari, s’Aran siguesse en un aute lòc, segurament ja auríem desapareishut”. Ath delà, precise qu’es govèrns d’Aran “s’an acostumat a anar tà Barcelona solament tà demanar e non pas tà dar es gràcies de tant en tant”.
 
En Aran, ei massa abituau de culpabilizar ara Generalitat de Catalonha de tot çò que va mau, enquia uns extrèms qu’an portat ara extrèma dreta espanholista a arténher uns resultats electoraus inquietants. Era crisi sanitària dera covid-19 non ei estada ua excepcion, e aquerò ac volguec denonciar er editoriau deth Maitin d’Aran deth 24 de hereuèr passat, era principau emission de ràdio en aranés, que s’emet cada maitin pera ràdio publica de Catalonha ena Val d’Aran. Era reaccion deth govèrn aranés siguec d’enviar ua letra de planh ara Corporacion Catalana de Mèdies Audiovisuaus (CCMA) deth temps qu’Unitat d’Aran publicaue un comunicat contra eth jornalista Iñaki Delaurens qu’alugaue ua disputa politica entre es principaus partits politics d’Aran. Cau díder qu’era finalitat der editoriau de Delaurens non ère sonque velhar pera salut publica, e ac demanaue tant ath Conselh Generau d’Aran coma a ara Generalitat de Catalonha.
 
Era libertat de premsa ei un fondament dera democracia. Un jornalisme fòrt, independent e plurau ei imprescindible entà qu’es ciutadans d’un país poguen decidir en rason deth ben comun. Un país qu’a un govèrn que monopolize era informacion, que non ei capable d’adméter es sues errors e que consagre esfòrci a hèr a carar era critica, a un problèma de salut democratica.