Cada jorn es mai evident que França es pas res mai qu’una immensa preson de pòbles e de nacions. Los arguments cinics amb los quals perfuman l’exterminacion de tota lenga e tota cultura autra que la francesa son de mens en mens credibles. Se qualqu’un cresiá encara que l’article 2 de lor Constitucion cercava de combatre los anglicismes e que la reforma Blanquer aviá per tòca un melhorament del sistèma educatiu, las manòbras del jacobinisme per tombar la Lei Molac an mes en evidéncia que, pel jacobinisme, França sap pas existir ni viure amb sa diversitat, que son existéncia postula l’exterminacion de tota autra lenga e cultura, de tot autre pòble. França es totjorn aquel ancian regim uniformizaire qu’es vengut l’excepcion mondiala.
 
Desenant, nos cal sosténer mai que jamai lo deputat breton Paul Molac, qu’a tengut la constància, la paciéncia, la coeréncia e la determinacion necessàrias per arribar a un eveniment istoric: que l’Assemblada Nacionala francesa aprovèsse una lei de proteccion e promocion de las lengas minorizadas. El comptèt sul sosten de las associacions de defensa de las lengas nòstras e ara i deu encara comptar dins sa denóncia del jacobinisme e dins son combat contra l’article 2 de la Constitucion.
 
Tanben nos cal aprofechar d’a fons las possibilitats que las nos prepausan las bricas que nos an daissadas los “mossurs” del Conselh Constitucional. A l’ora d’ara, la lei sèrva de mesuras importantas que poirián permetre d’avançadas coma la senhaletica e l’afichatge en occitan, l’encoratjament de la lenga nòstra dins las escòlas publicas, las ajudas als enfants que van dins una escòla fòra de lor comuna de residéncia.
 
Mas sustot se cal mobilizar per denonciar al Mond entièr, al país e fòra del país, que l’estat que se vanta d’èsser pionièr dels dreches de l’òme nos permet pas d’existir. Cal que lo Mond entièr sàpia que nòstres enfants se pòdon pas apelar Anaís o Jòrdi, que los enfants de nòstres amics bascos, bretons e catalans se pòdon pas apelar Iñaki, Fañch o Martí. Cal que lo Mond entièr sàpia que l’occitan es una lenga e una cultura millenària en perilh d’extincion, qu’es una cultura d’inclusion e de convivéncia que vòl viure dins un encastre plural sens èsser exterminada per una cultura d’exclusion e d’intolerància. Ne cal assabentar totes los organismes de defensa dels dreches umans de la planeta.
 
Dissabte 29 de mai, son convocadas de manifestacions per tot l’estat francés per defendre la lei de proteccion e promocion de las lengas minorizadas. E mai las decisions del Conselh Constitucional sián definitivas, se cal mobilizar, ara mai que jamai, pel drech d’èsser. En Occitània las manifestacions son previstas a Albi, a Clarmont-Ferrand, a Carcassona e tanben a Pradèlas en Val (Corbièras) e Somèire (Garrigas) dins l’encastre del Total Festum.