editorial
La mobilizacion tot just comença. Anem-i!
Avèm manifestat. Dins qualques vilas amb mai de succès que d’autras, mas avèm manifestat dins un contèxt inedit en una França que comença de veire cossí sas politicas lingüicidas e culturicidas son mesas en question, e que reagís a la lèsta. Lo jacobinisme remarca qu’ara es pas pus aisit de nos far calar e sa reaccion ara ataca la diversitat lingüistica culturala d’un biais desesperat.
Après que lo ministre de l’educacion, Jean-Michel Blancher, aguèt capitat a vojar lo projècte de lei de proteccion de las lengas de sa substància pertocant l’ensenhament dins sa primièra lectura en febrièr de 2020, lo Senat l’enriquiguèt e lo tornèt a l’Assemblada Nacionala francesa. Aquí podèm remarcar doas causas insolitas. D’un latz, 247 deputats votèron en favor de protegir las lengas nòstras del temps que sonque 76 votèron contra. D’autre latz, un centenat de deputats del partit de Blanquer se revoltèron contra el en votant pel tèxt malgrat la consigna oficiala de La Republica en Marcha. Lo macronisme, que puèi fariá de manòbras foscas per tombar antidemocraticament la Lei Molac, l’aviá votada majoritàriament.
A tot aquò i cal apondre que demest los 61 deputats que sasiguèron la Lei Molac al Conselh constitucional, 53 son de la region de París, d’ont tanben son la majoritat dels membres del Conselh Constitucional; qu’un collectiu de 200 personalitats, a l’iniciativa de l’escrivan Erik Orsenna, an defendut la Lei Molac dins Le Monde; que Bayrou, dins L’Express, a denonciat “una entrepresa d’eradicacion lingüistica” e a quitament avertit d’una situacion “explosiva” e que Macron e Castex an fach de declaracions, amb una lenga de fusta, per ensajar d’apasimar la tension.
Tot comptat e rebatut, gràcias a la constància, la paciéncia e la coeréncia de Paul Molac; gràcias a l’obra que las associacions de defensa de las lengas nòstras an fach al près dels elegits, gràcias a las manòbras indecentas de Blanquer per sasir lo Conselh Constitucional e a l’arrogància jacobina d'aqueste, sèm dins una situacion que ièr èra impensabla dins lo debat politic francés. La mobilizacion tot just comença. Anem-i!
Après que lo ministre de l’educacion, Jean-Michel Blancher, aguèt capitat a vojar lo projècte de lei de proteccion de las lengas de sa substància pertocant l’ensenhament dins sa primièra lectura en febrièr de 2020, lo Senat l’enriquiguèt e lo tornèt a l’Assemblada Nacionala francesa. Aquí podèm remarcar doas causas insolitas. D’un latz, 247 deputats votèron en favor de protegir las lengas nòstras del temps que sonque 76 votèron contra. D’autre latz, un centenat de deputats del partit de Blanquer se revoltèron contra el en votant pel tèxt malgrat la consigna oficiala de La Republica en Marcha. Lo macronisme, que puèi fariá de manòbras foscas per tombar antidemocraticament la Lei Molac, l’aviá votada majoritàriament.
A tot aquò i cal apondre que demest los 61 deputats que sasiguèron la Lei Molac al Conselh constitucional, 53 son de la region de París, d’ont tanben son la majoritat dels membres del Conselh Constitucional; qu’un collectiu de 200 personalitats, a l’iniciativa de l’escrivan Erik Orsenna, an defendut la Lei Molac dins Le Monde; que Bayrou, dins L’Express, a denonciat “una entrepresa d’eradicacion lingüistica” e a quitament avertit d’una situacion “explosiva” e que Macron e Castex an fach de declaracions, amb una lenga de fusta, per ensajar d’apasimar la tension.
Tot comptat e rebatut, gràcias a la constància, la paciéncia e la coeréncia de Paul Molac; gràcias a l’obra que las associacions de defensa de las lengas nòstras an fach al près dels elegits, gràcias a las manòbras indecentas de Blanquer per sasir lo Conselh Constitucional e a l’arrogància jacobina d'aqueste, sèm dins una situacion que ièr èra impensabla dins lo debat politic francés. La mobilizacion tot just comença. Anem-i!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#3 I-a un punt solèt ont vos rejoinhi es aquel "La generalizacion de l'accent ponchut va folclorizar fòrça causas." Tragicament vertadièr ! Qu'aprèp la lenga es uèi l'accent de la lenga que desapareis a cha pauc, estampilhat (coma o foguèt la "r" rodelada que fasia "païsanàs endarrierat") plouc , vulgari e ringard. Aquel accent occitan, sonat "du Midi" es massissament remplaçat per l'accent ponchut a cò de las generacions jovas que vòlon sustot pas passar per de "méridionaux", qu'aquò fai pas "classe".
.
Per far dins la caricatura e sens malvolença :
quand los dròlles parlavan occitan a l'ostal, a l'escòla lor parlavan francés ; quand los dròlles parlan francés a l'ostal, dins las Calandretas lor parlan occitan ( senhal e emplastres en mens).
Aquò rai, es probablament aquò la foncion de l'escòla : aprene quicòm mai.
L'immersion dins una lenga estrangièra es correnta. Un mainat dintra en pension e aquí lo pòdon instruire dins una lenga, sovent prestigiosa, mas qu'es pas la siá. Pensi a las escòlas francesas o anglesas escampilhadas un pauc pertot dins lo monde.
Çaquelà amb l'occitan e las autras lengas regionalas en França, la situacion es particulara, car fasèm d'immersion en lenga mòrta. E n'i a que se'n mainan, los podèm qualificar de jacobins mas sabèm pas se o son.
L'occitan es auèi ni prestigiós ni viu, amai se o foguèt. Pasmens èra la lenga nòstra, mas los mòrts son freges.
Un còp èra, n'i a qu'avián páur de las lengas regionalas e d'autres que n'avián vergonha. Lo temps a facha son òbra. Aquò's finit m'apensi. Ai comprés que l'occitan va demorar una opcion simpatica, coma lo ping-pong ; los politics tenon a aquela limitacion, seriá pas que per far plaser als Occitans ufanosament francofòns.
La generalizacion de l'accent ponchut va folclorizar fòrça causas.
#1
Qu’es lo ròtle primièr de l’òplo, d’escriure als jornals qu’an pas referençat l’occitan e Occitània https://ibb.co/vYTk80f , istòria de lor mençonar lor desinformacion per silenci volgut, o pas !
Nos devèm d’aver una pervigilencia jornalistic e de pegar de contunh a tot çò publicat per la premsa francimanda.
Per ara crompi pus los jornals qu’an pas menconat l’occitan et lOccitània. Atal la vida.
Es ambe l’argent nòstre qu’es ajudada la premsa !
Urosament que "Jornalet" ne parla, los medias nacionals evòcan las manifestacions en Bretanha, Corsèga, Alsaça, País Basc... "Occitània ? coneissi pas !" Mentre, las informacions localas de França 3 t'an evocat la manifestacion per las lengas regionalas coma l'eveniment de la jornada... en faguèt un reportatge sus la dels Catalans a Perpinhan !!!! En Occitània ? "Circulez, y'a rien à voir !"
Vaquí, lo Blanquer pòt dromir tranquile, i avut millierats de personas qu'an manifestat en Occitània, de Pau a Tolon en passar per Agen, Tolosa, Peirigus, Milhau etc etc, mas i auria avut quitament un milion de personas de manifestar capvath Occitània tota, de tot biais, nat resson, i a l'omerta dels medias, las quita informacions regionalas n'an un pauc parlat sonque per'mor que los Catalans an manifestat a Perpinhan, se non, seria pas solament evocat...
E ara ? what else ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari