L’intervencion militara francesa al nòrd de Mali a capitat, en part, l’objectiu que disián prioritari: lo deslotjament dels grops armats islamistas de las principalas vilas que contrarotlavan. L’operacion, menada a tèrme per l’armada francesa amb lo sosten simbolic e decoratiu de l’armada maliana e de qualques tropas africanas, es estada efectiva rapidament e mediaticament. Amb una intervencion militara de pauques jorns e solament un mòrt del costat francés, lo president François Hollande se pòt vantar d’aver mai de coratge que çò que semblava e d’èsser a la primièra linha contra lo terrorisme islamista.
 
Ça que la, aquel succès mediatic, es un succès real? Per començar, los grops islamistas son estats fòrabandits de las vilas, mas s’amagan dins lo desèrt. Cal pas èsser un grand expèrt en geopolitica per saber que los islamistas se reorganizaràn per agir d’un autre biais, amb d’atacs esporadics o amb de raptes. Vaquí çò que pòt venir un perilh grand per l’armada francesa, que se pòt veire menada vèrs una longa guèrra de guerrilhas, un scenari que l’Elisi ensaja d’evitar en daissant la responsabilitat de l’estabilizacion a las tropas africanas.
 
Mas, sustot, cal veire dins quina situacion demòran los toarègs e la nòva realitat politica d’Azawad, cobèrta per la guèrra liuç de França contra —çò dison— las milícias islamistas. Los legitims proprietaris del territòri devon jogar un ròtle central dins la nòva realitat. Los toarègs coneisson lo territòri melhor que degun, an demostrat una oposicion frontala a l’islamisme e an donat de pròvas evidentas que son un factor d’estabilitat e d’integracion. Es pas la tòca de Jornalet de determinar s’Azawad deu èsser un Estat independent: mas volèm plan metre en evidéncia que, de non comptar sus Azawad e suls sieus dirigents politics e militars de l’MNLA dins la nòva configuracion politica del territòri, aquò seriá una error grèva e una manca de respècte de las libertats e de la democracia.