Fa gaire, quand l’occitan èra la lenga d’usatge social de tota Occitània, las gents del país èran autosufisentas e dins fòrça encontradas vivián practicament en autarquia. Amb l’arribada del progrès, lo biais de viure a fòrça cambiat e tanben, de tot segur, nòstre benèsser. A l’ora d’ara, avèm un bon servici medical, podèm crompar de manjar pertot e a tot moment e nos mandam de messatges los unes als autres qu’arriban a la segonda dins la pòcha del receptor. Pasmens, tot aquò nos es arribat a un prètz fòrça car, lo de desmembrar la sapiéncia de nòstres aujòls. Uèi lo jorn, se sap pas pus far de pan a l’ostal, ni mai brocar, se far los vestits, se produire sos pròpris legums, far de sabon... ni mai saupriam pas lavar la farda sens una maquina de lavar. E mai l’umanitat aja viscut e creat pendent tota l’istòria sens electricitat, ara seriá impossible de viure sens ela.
 
Lo govèrn d’Àustria assabenta los ciutadans d’una eventuala crisi electrica, çò publicàvem dimècres passat. Aital, l’executiu d’Alexander Schallenberg vòl conscientizar los ciutadans d’una futura pana electrica illimitada en Euròpa. “La question es pas se i aurà una granda pana, mas quora”, çò diguèt la ministra de la defensa, Klaudia Tanner, que fonda sas afirmacions sul rapòrt annadièr de l’armada austriana sus las menaças estrategicas. L’administracion austriana a començat de prene de mesuras. D’un caire es entamenada una campanha d’informacion que recomanda als austrians de se provesir dels produches necessaris per “subreviure” a la pana. D’autre caire, an investit 90 milions d’èuros per tal qu’abans la fin de 2025 i aja una centena de casèrnas que produgan lor energia, lor manjar e lor calfatge, que potabilizen lor aiga e qu’ajan de provisions medicalas, çò rapòrta Der Standard.
 
Mas es clar qu’una crisi d’electricitat portariá un trebolament social terrible. “Per o evitar caldriá una comunicacion de seguretat dobèrta e leiala”, çò ditz Vicent Partal dins un editorial publicat a prepaus d’aquel subjècte. Pel cap-redactor de Vilaweb, “la vertat es rasonabla pel pòble. Las crisis que se pòdon esperar requerisson una granda autoeficacitat e una capacitat d’autoorganizacion descentralizada perque degun pòt pas aculhir d’urgéncia de milions de personas. Per tant, l’estabilitat sociala se pòt sonque manténer o rebastir d’en bas en naut.” Es tanben dins aquel sens qu’arriba nòstra reflexion; per rebastir l’estabilitat sociala d’en bas en naut cresèm que nos cal recobrar tota aquela sapiéncia populara anciana en tot escambiar de coneissenças e de sabers e nos autoorganizar d’un biais descentralizat, de la manièra de las tradicionalas “vesiaus” o “vediaus” ont lo mond s’organizavan collectivament.