Lo mes de març de 2014, i aurà d’eleccions municipalas en França. Aquelas eleccions configuran la composicion de la majoritat de las nòstras comunas, que son l’administracion mai prèpa del ciutadan. Dins un país ont totes los mèdias visan la nauta politica, la politica municipala passa sovent inapercebuda, mas es un domeni fondamental de la vida politica e institucionala del país. Es, tanben, un nivèl administratiu que dempuèi el se pòt far de politica reala: benlèu s’agís de la politica petita, mas es reala amb un impacte dirècte.
 
Es per aquò que las eleccions municipalas avenidoiras devon èsser un enjòc politic e una oportunitat de pas mancar per l’occitanisme politic. Fasèm pas referéncia a un partit o un autre. Per Jornalet l’occitanisme politic es plural e divèrs, de la meteissa faiçon qu’o es tanben lo centralisme o jacobinisme politic. Ça que la, la legitima diversitat de l’occitanisme pòt pas èsser cap d’empach pel progrès politic, electoral e institucional de l’occitanisme. Dins una situacion d’emergéncia, coma es lo cas d’Occitània, podèm pas pèrdre lo temps e las oportunitats sus la basa de las diferéncias: cal ajustar e rassemblar d’esfòrces per capitar una màger preséncia de conselhièrs municipals occitanistas dins las vilas del país. Sabèm pas quala es la formula que cal seguir: fasèm un jornal, fasèm pas cap de politica. Cal benlèu que sián de listas conjonchas o cal benlèu qu’un partit se presente pas a una municipalitat ont s’i presente un partit mai fòrt. Benlèu se caldrà presentar pas e metre de candidats independents dins las candidaturas dels partits franceses. La tòca es de capitar lo maximal nombre de conselhièrs municipals occitanistas, non pas capitar lo maximal nombre de conselhièrs d’un partit determinat.
 
Març de l’an que ven pòt semblar una data alonhada. Mas o es pas. Lo temps passa lèu e cal trabalhar amb calma e sens urgéncia. Per aquò, se cal metre a l’òbra totara. Qualques unes fa ja longtemps que i trabalhan, coma per exemple los promotors e los signataris del Manifèst Occitanista. D’autres s’i apondon, d’autres o faràn dins l’avenir, d’autres o agachan amb de malfisança e d’autres lo signaràn pas jamai. Ça que la, cal que totes siam dispausats a suspendre las diferéncias en benefici de las tòcas comunas. Degun es imprescindible, mas nos cal comprene clar que totòm es necessari. Cal èsser generoses e aprofechar l’escasença. Mancar aquela oportunitat serà far un marrit servici a la nacion occitana.