Las causas son pas jamai blancas o negras, mai que mai en politica. Ça que la, dins lo cas de l’invasion d’Ucraïna per l’armada russa, es evident que i a un agressor e un agressat e per tant es normal que se sostenga majoritàriament Ucraïna. A mai, l’èrsa de solidaritat institucionala e populara que l'a provocada aquesta guèrra es impressionanta e nos fa creire a l’umanitat.
 
D’autre caire, n’i a tanben que se planhon que se faga dos peses doas mesuras, que s’aculhisca los refugiats ucraïneses après aver refusat e maltractat los refugiats de las guèrras de l’Orient Mejan, d’Africa e d’endacòm mai; que s’aplique de sancions a Russia e non pas a l’Arabia Saudita, demest d’autres estats. E mai totes aqueles planhs ajan rason, cal far atencion e non metre pas en question la solidaritat amb Ucraïna. Seriá una error fòrça grèva d'exigir mens de solidaritat envèrs los ucraïneses, mas en tot cas cal exigir mai de solidaritat amb los refugiats d’endacòm mai.
 
Cal tanben prene compte de passar pas l’òsca. Lo boicòt als interèsses del govèrn de Vladimir Putin se deu pas jamai tresmudar en boicòt de las personas russas, e cal empachar e condemnar las agressions coma las qu’a patida una botiga russa en Alemanha.
 
Tanben cresèm que passa l’òsca la censura dels estats europèus, de Google e de YouTube a las emissions de Russia Today e Sputnik en Euròpa sens cap sòrta de debat parlamentari ni cap de mandat judiciari. Se pòt pas combatre la libertat en nom de la libertat en aplicant de mesuras dictatorialas.
 
De fach, cresèm que lo ròtle de l’Union Europèa dins aquesta crisi poiriá èsser fòrça melhor. En mai d’aver un cap de la diplomacia espanholista que profiècha de tota escasença per escarnir Puigdemont, avèm l’impression que las mesuras que se prenon per arrestar Russia son mai cosmeticas qu’efectivas.
 
Dins aquela draia de las mesuras cosmeticas, Libération anoncièt que quitariá d’escriure “Kiev” e que desenant escriuriá “Kyiv”, una mesura que l’an seguida d’autres mèdias en Catalonha. La redaccion de Jornalet a totjorn escrich “Kyiiv” dins sa politica de respectar los toponims en las lengas territorialas de cada parçan, quand aquestes an pas una tradicion en occitan. Ara nos demandam quin es lo critèri de Libération per respectar los toponims en las lengas pròprias dels païses? Cal esperar que nos envasisca Russia per que se reconesca oficialament los toponims d’Occitània en occitan?