Lo 22 de mai passat, publicàvem dins las paginas de Jornalet qu’un bar de Galway, dins l’oèst d’Irlanda, prepausava un rebais als clients se fasián lors comandas en gaelic. Aquel fach lo saludàvem dins un editorial entitolat “L’occitan al bar coma modèl d’accion” ont remarcàvem l’importància de bastir d’endreches ont l’occitanitat se posquèsse viure plenament e ont foguèsse possible d’aver un usatge social e normal de la lenga.
 
Ara, l’iniciativa d’una ostalariá de Salardú que publicàvem divendres prepausa encara quicòm mai d’estrambordant. L’ostalariá, que li dison Deth País, ofris un rebais del 5% als clients se fan lors reservacions en occitan e puèi, sus plaça, emplegan la lenga e fan conéisser lo sit e lo país suls rets socials. La tòca es d’encoratjar lo torisme interior occitan e de partejar la lenga, de vesitar d’endreches coma la Val d’Aran, ont la lenga es viva e se transmet intergeneracionalament, de nos conéisser, de parlar e de nos abituar als diferents dialèctes, accents e biaisses de dire e de far viure la lenga.
 
L’occitan es la lenga minorizada pus granda d’Euròpa per son territòri e son potencial de parlaires, ten un malhum associatiu a son entorn considerable e una produccion culturala enòrma. En mai d’aquò, la lenga nòstra es valorizada simpaticament pel pòble e fòrça occitans que l’an perduda lor agradariá de la recuperar. S’a tot aquò apondèm lo vam dels joves locutors e la vitalitat de la lenga en Aran, podèm pensar a un avenir encoratjant per la lenga occitana.
 
Se farguèssem un bon ret d’establiments per tot lo país, dels Alps als Pirenèus, ont se valorizèsse lo fach d’i parlar l’occitan, auriam un bon malhum que nos ajudariá a viure amb un pauc mai de normalitat e ajudariam la lenga occitana a reconquistar son usatge social dins la vida vidanta.