editorial
A las plumas, occitans!
Coma o publicàvem dimars passat, Midi Libre s’engatja per la defensa de l’occitan. Un editorial del cap-redactor Olivier Biscaye remembrava als legeires d’aquel jornal occitan d’expression francesa que “defendre l’occitan es protegir nòstre patrimòni lingüistic e nòstre tresaur nacional” e qu’aquò “es la mission de cadun de nosautres”. Per ansin, Midi Libre a dobèrt lo debat e dona la paraula als ensenhaires, als parents e als legeires en lor demandant qu’escrigan lors vejaires al cap de redaccion a redac.chef(a)midilibre.com.
Un dels comentaris de nòstre article recordava l’evolucion de Midi Libre a respècte de l’occitan, que passèt d’èsser contrari al reviscolament de la lenga a l’epòca de las mobilizacions en Larzac a publicar una tribuna setmanièra en occitan e, ara, a afortir son engatjament e donar la paraula a l’occitanisme. D’efièch, en octòbre de 2019, Midi Libre comencèt de publicar una cronica setmanièra en occitan, signada per Joan-Loís Blenet, qu’es totjorn publicada dins una pagina prestigiosa, al costat de las tribunas de cronicaires reputats, e sens cap de traduccion. A mai, Olivier Biscaye faguèt un editorial per saludar l’arribada de l’occitan al jornal.
Es verai que l’occitan se tròba dins una situacion fòrça critica e, franc de la Val d’Aran, es pas pus una lenga de comunicacion sociala. Totun, la creacion culturala en occitan es impressionanta e tanben cal soslinhar que la lenga nòstra es una de las lengas minorizadas d’Euròpa qu’an mai de literatura e d’estudis lingüistics faches a totas las epòcas de son istòria. A mai, l’enquista sociolingüistica realizada per l’Ofici Public de la Lenga Occitana (ÒPLO) dins l’oèst d’Occitània mòstra que lo 90% dels abitants vòlon/volèm de politicas lingüisticas per l’occitan. Per tant, avèm lo primièr dels elements clau pel recobrament de la lenga: que lo pòble la vòlga recobrar.
L’iniciativa de Midi Libre demòstra que la societat es fòrça mai avançada que los politicians quand a consciéncia de la diversitat lingüistica, de la lenga occitana e de nòstra identitat culturala. A mai, lo jornal nos prepausa l’arma mai poderosa: la paraula. Parlem! A las plumas, occitans! Saludem l’iniciativa de Midi Libre e escrigam a redac.chef(a)midilibre.com.
Un dels comentaris de nòstre article recordava l’evolucion de Midi Libre a respècte de l’occitan, que passèt d’èsser contrari al reviscolament de la lenga a l’epòca de las mobilizacions en Larzac a publicar una tribuna setmanièra en occitan e, ara, a afortir son engatjament e donar la paraula a l’occitanisme. D’efièch, en octòbre de 2019, Midi Libre comencèt de publicar una cronica setmanièra en occitan, signada per Joan-Loís Blenet, qu’es totjorn publicada dins una pagina prestigiosa, al costat de las tribunas de cronicaires reputats, e sens cap de traduccion. A mai, Olivier Biscaye faguèt un editorial per saludar l’arribada de l’occitan al jornal.
Es verai que l’occitan se tròba dins una situacion fòrça critica e, franc de la Val d’Aran, es pas pus una lenga de comunicacion sociala. Totun, la creacion culturala en occitan es impressionanta e tanben cal soslinhar que la lenga nòstra es una de las lengas minorizadas d’Euròpa qu’an mai de literatura e d’estudis lingüistics faches a totas las epòcas de son istòria. A mai, l’enquista sociolingüistica realizada per l’Ofici Public de la Lenga Occitana (ÒPLO) dins l’oèst d’Occitània mòstra que lo 90% dels abitants vòlon/volèm de politicas lingüisticas per l’occitan. Per tant, avèm lo primièr dels elements clau pel recobrament de la lenga: que lo pòble la vòlga recobrar.
L’iniciativa de Midi Libre demòstra que la societat es fòrça mai avançada que los politicians quand a consciéncia de la diversitat lingüistica, de la lenga occitana e de nòstra identitat culturala. A mai, lo jornal nos prepausa l’arma mai poderosa: la paraula. Parlem! A las plumas, occitans! Saludem l’iniciativa de Midi Libre e escrigam a redac.chef(a)midilibre.com.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#6 Diguem que i-a agut un fatal alinhament de planètas entre las enfadas roqueto-lafontianas del moviment occitan d'alara e la traïson de Miterrand qu'un còp elegit a doblidat sas bèlas promèssas de, (coma o declarava uerbi et orbi) de "reparacions istoricas per las minoritats linguisticas".
Lo fracàs de la renaissènça occitana es pas degut UNENCAMENT a la manca de biaissudèsa de la movencia occitana d'alara. Que Bretanha, qu'a pas agut, coma o disètz poëticament " lo populisme debil del nacionalisme a la Roqueta e l'elitisme intellectual d'un Lafont ", a pas pus capitat tanpauc a far restontir tornamai sa lenga dins la vida vidanta de sos estatjants. Linguisticament, es pas venguda Flàndrias ni lo Principat de Catalunya !
Levat Corsèga (qu'es un iscla) TOTAS las lengas minorizadas de l'Exagon an quincanelat lor reviscòl.
Amb o sensa "l'ajuda" dels Lafont-Roqueta !
#5 Ben, i a los socialistas, la diglossia, lo marrit estat francés (booo! )e lo rèsta.
Mas qual dirà la responsabilitat dels quites occitanistas e de las institucions occitanas dins la falhida enorma del projècte occitanista dels ans 50-60?
I a aguèt aquel momenton de gràcia ont occitanisme e justicia sociala semblavan anar de cotria (viure al país blablabla, entre 60 e 70), e puèi... lo populisme debil del nacionalisme a la Roqueta, l'elitisme intellectual d'un Lafont, la compromission dels uns e dels autres, l'institucionalizacion d'una "notabilitat" occitanista, e mai lo mesprètz cap al popular a partir dels 80 per l'esquèrra citadina e "mondializada" faguèt que l'occitana acabava de crebar mentre que s'ensenhava a quatre pelufres a l'Universitat, per venir lo "fetiche" d'una classa mejana d'intellòs que se pretendan los messias del "Pòble d'òc"...
Vesèm la resulta 40 ans pus tard...
#4 L'occitanisme s'es pas jamai remes del fracàs mortal de la "reconquista linguistica" promèsa al sègle passat per l'esquèrra mitterandiana e lèu-lèu escampada als cagadors tanlèu lo Mitterrand elegit. Dempuèi aquesta traïson funèsta, se trapant en estat de comà despassat, ensaja a tota borra de s'auto-persuadar e de nos persuadar qu'es pas mòrt, alara s'inventa d'istòrias meravilhosas. Aqueste sondatge, de resultats fantasieroses gaireben sovietics, alestit per aquel ofici de còm' (doncas esbrofaire, per definicion) sonat OPLO n'es que lo enièma avatar.
Me sembla puslèu que lo 90 o lo 99% deus estatjants occitans se'n bat las ròdas de las questions lenguisticas. Respónder a una enquista telefonica, aquò's escopir dens la mar, pas gaire mei.
Demiei aqueths pretenduts 90% qui a dejà hèit l'esfòrç de picar a google per aprénder la conjugason deu verb "éster", sonque aquò ? Aquera enquista èra estada contestada a l'epòca, e presenta cifras allucinantas (entre 10 e 12% deus landés e biarnés que pòden sheguir una conversacion simpla ! díder adiou kin ba shens poder respónder, egau ?).
Parlar de l'estrambòrd de la poblacion cap a la lenga occitana, argumentar dab l'impressionanta creacion artistica o la volontat ferotja d'un jornau regionalista de defénder la lenga, me sembla una engana absoluda, au mielhs.
La nòsta lenga es a morir, si n'es pas dejà mòrta, e de non pas voler lo véder e l'analizar contribuís a accelerar encara aquest procés.
" lo 90% dels abitants vòlon/volèm de politicas lingüisticas per l’occitan"
hahahaha
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari