editorial
Lo país vam cercar
Se nos seguissètz sul rets socials, o fasètz atencion a la seccion vidèo de Jornalet, auretz ja descobèrt lo nòu produch audiovisual de l’ADÒC, l’associacion que mena a bon tèrme aqueste quotidian que sètz a legir. S’agís d’un podcast en catalan dich País Invisible, e sa tòca es de far conéisser Occitània, l’occitan e l’occitanitat al public catalan d’un biais simple, agradiu e convivial. Al total i aurà 18 episòdis d’aperaquí mièja orada cadun ont cada setmana se descobrirà una vila occitana, son encontrada, las tradicions e l'istòria del parçan. A mai se presenta dins cada emission, en primièra, una cançon del nòu disc d’Ò.C. Brigada Internacionala que sortirà d’aicí a qualques jorns.
Lo títol, País Invisible, evòca la situacion actuala de la cultura occitana. Franc d’Aran e de las Valadas, lo país es amagat e solament lo descobrisson los que lo vòlon cercar dins los recantons mai populars e intims, dins los mercats mai estremats, dins las fèstas mai modèstas, dins los masatges mai isolats ont se prioriza totjorn los contes del pairin a las sèrias televisivas; mas tanben dins d’eveniments màgers coma los grands festenals musicals d’estiu e las manifestacions que l’occitanisme organiza amb de braves esfòrces.
Pels catalans inquiets per lor cultura, descobrir l’occitanitat es un gaug immens que fa responsa a fòrça questions que s’èran pausats sus lor pròpria identitat. Ça que la, fòrça occitans que vivon al país se tròban dins un País Invisible a eles meteisses, e lor a calgut esperar mièja vida per descobrir que son d’occitans.
Podètz veire País Invisible sus:
Podètz seguir l’emission suls rets socials:
La podètz escotar sus:
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Coma catalan, a jo descorbir era occitanitat me retornèc ara mia arraïtz, e me hec valorar mès çò qu'auia, era cultura des mens pairs e des mens pair-sénhers. Ça que la qu'escoti musica tradicionau de nau e que me shaute. Tanben de sardana, maugrat qu'ei mau vista. Pr'amor que tara "convivéncia", se mos hè abandonar tot aquerò que bastim coma cultura pendent sègles e non mos avisam de sa riquessa.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari