Sembla ièr, mas es ja passat un an dempuèi lo 30 de març de 2012. Aquel jorn se debanèt la granda manifestacion occitanista de Tolosa, mas foguèt tanben lo jorn que nasquèt Jornalet. En un an de vida, cresèm qu’avèm contribuit, amb tota la modèstia mas tanben amb tota l’energia, a enfortir l’espaci occitan de comunicacion. Demòra encara fòrça trabalh de far e cal que nascan mai de mèdias per aver un país comunicatiu normal. Mas avèm avançat. Una nacion se pòt pas bastir sens la siá faiçon pròpria de veire e d’interpretar lo Mond. Quand un pòble agacha lo Mond amb los uèlhs d’un autre pòble, dins una autra lenga, es condemnat a desaparéisser. Sèm, per aquò, fòrça satisfaches e encoratjam a bastir mai de mèdias dins la nòstra lenga.
 
Un an de vida nos permet tanben de far una retrospectiva e de far un bilanç objectiu. Agachem un moment las donadas. En una annada, avèm agut 195 000 vesitas d’un total de 53 000 vesitaires unics. Mai de mièg milion de paginas de Jornalet son estadas dobèrtas. Coma totjorn, la donada que nos motiva mai es qu’encara uèi, mai de 25% dels legeires de cada jorn son nòus, çò que nos confirma dins la conviccion que lo camp per córrer a pas de limits. 62% de las vesitas se localizan dins l’Estat francés, dont la majoritat son de legeires dels territòris occitans e de París, ont i a la granda diaspòra de las gents d’òc. I a tanben de nuclèus de lectors compactes en la Val d’Aran e dins las Valadas Occitanas. Coma curiositat, podèm dire que Jornalet a ja agut de legeires de 109 estats, es a dire que nos an legit pertot dins lo Mond.
 
Podèm tanben anonciar que lo projècte es garentit dins l’avenir... E mai s’es pas cap de secret que Jornalet a las dificultats economicas inerentas a una tripla situacion malaisida: i a una crisi economica globala, sèm un mèdia e trabalham en occitan. Es la tripla tempèsta perfiècha e quin economista que siá diriá que lo nòstre jornal a pas cap de viabilitat possibla. Per aquò, o sabètz ja, sèm dobèrts a tota la publicitat possibla e a tot lo sosten que nos arribe. Mas es ja passat un an e l’an que ven farem dos ans. Tant que i aurà de legeires, i aurà Jornalet. D’autres dins lo passat an viscudas de condicions piègers e an pas defalhit. Mercés a eles, la lenga es viva e lo país tanben. Es per aquò que nosautres contunharem.