editorial
Lo trabalh ben fach
Dins aqueste jornal, mai que mai dins aquestes editorials, disèm totjorn que l’avenir de l’occitanisme e de la cultura occitana passa per la capacitat de trabalhar ben e amb constància. Res es pas gratuit e res s’ofrís pas, encara mens quand l’adversari es la Republica Francesa. Cal per aquò un esfòrç enòrme per far progressar lo movement nacional occitan dins sos encastres politic, cultural, lingüistic, educatiu, economic, ecologic e social. La recèpta que Jornalet ofrís es basada sus tres ponches: trabalhar, trabalhar e trabalhar. Esperar que los autres capiten es lo camin dirècte vèrs la malafin. Pontificar sens s’engatjar es tanben lo camin dirècte vèrs la malafin.
Es per aquò qu’una de las nòvas que nos sèm congostats mai de publicar es lo passacarrièra de Rodés que se debanèt dissabte 20 d’abril. La granda participacion e lo resson qu’a agut aquel eveniment ludic e revendicatiu son pas espontanèus: l’organizacion a fach un intens trabalh de formiga pendent los meses precedents, en fasent sustot çò que cal far: de petitas amassadas per tot lo parçan ont s’explicava çò que se voliá far e cossí se pretendiá far. Lo contacte dirècte es multiplicator perque l’entosiasme se transmet e perque se crèa un ligam de solidaritat de fèrre que demòstra que la causa occitana a mai de militants e d’amics que çò que pensam.
Lo passacarrièra de Rodés es vengut, benlèu sens o voler, un exemple de seguir. L’occitanisme social a de besonh d’acomolar de fòrça, d’optimisme e de legitimitat per aparéisser davant los autres ciutadans e davant los poders publics coma un movement que cal prene en compte e que deu èsser escotat. L’occitanisme deu prene las carrièras sens complèxes e amb coratge. Roergue a mostrat clarament quala es la dralha, qu’es lo meteis camin que cada còp mai trobam, per astre, en mai e mai de manifestacions de l’occitanisme per tot lo país. Anem!
Es per aquò qu’una de las nòvas que nos sèm congostats mai de publicar es lo passacarrièra de Rodés que se debanèt dissabte 20 d’abril. La granda participacion e lo resson qu’a agut aquel eveniment ludic e revendicatiu son pas espontanèus: l’organizacion a fach un intens trabalh de formiga pendent los meses precedents, en fasent sustot çò que cal far: de petitas amassadas per tot lo parçan ont s’explicava çò que se voliá far e cossí se pretendiá far. Lo contacte dirècte es multiplicator perque l’entosiasme se transmet e perque se crèa un ligam de solidaritat de fèrre que demòstra que la causa occitana a mai de militants e d’amics que çò que pensam.
Lo passacarrièra de Rodés es vengut, benlèu sens o voler, un exemple de seguir. L’occitanisme social a de besonh d’acomolar de fòrça, d’optimisme e de legitimitat per aparéisser davant los autres ciutadans e davant los poders publics coma un movement que cal prene en compte e que deu èsser escotat. L’occitanisme deu prene las carrièras sens complèxes e amb coratge. Roergue a mostrat clarament quala es la dralha, qu’es lo meteis camin que cada còp mai trobam, per astre, en mai e mai de manifestacions de l’occitanisme per tot lo país. Anem!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Un bèl arreprovèrbi vivaroalpin : "ben far e laissar dire".
Èri pas convençut de la lisibilitat d'aquesta manifestacion en tèrmes de linha. Pensavi que per reivindicar caliá pas èsser tant manhacs coma o sèm tròp sovent cap a las fòrças d'immobilisme que nos vòlon tuar.
Mas dèvi admetre que la carrièra es lo lòc vertadièr de l'expression de l'occitanisme dempuèi longtemps e encara per longtemps e que se res non se fa, res non se farà pas jamai.
Emai se sèm pas totes d'acòrd sus las tòcas de las diferentas manifestacions qu'existisson, cadun se deu encontrar sus una basa de l'occitanisme. Per ieu aqueste "minimum sindical" es:
- 1/ Defensa e promocion de la lenga amb egalitat de dreits linguistic
- 2/ Consciéncia del país
Per ieu lo punt 1 vòl dire: oficialitat de l'occitan e lo punt 2: reconeisséncia de l'existéncia del pòble occitan e de la nacion occitana. Aprèp, cadun, en consciéncia, ten la liberta d'i metre que vòl.
Es una fondamenta que, segons ieu, es implicitament compartida pels sòcis del(s) movement(s) occitanista(s). Segurament que cal far un esfòrç per passar del nivèl implicit a explicit. Mas ja cal èsser convençut que cada expression del movement nòstre es una abançada. Sèm talament matrassats que per nosautres recuolar pas ja es abançar.
Un brave mercés al Jornalet d'o rapelar e de m'o rapelar.
Rodés e Roergue son a nos donar de leiçons. Son un exemple de segre.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari