Raportàvem dissabte lo decès de la lingüista suedofòna finlandesa Tove Skutnabb-Kangas, defuntada a 82 ans, una femna que serà mai discreta pel grand public que lo prince Rainièr o que Tina Turner mas que merita d'èsser remembrada. Ela creèt lo mot “lingüicisme”, un tèrme sociolingüistic fòrça mai adeqüat e precís que lo de “glotofobia” vague e ninòi, qu’estrictament vòl dire “asirança de la lenga”.

Tove Skutnabb-Kangas forniguèt d'efièch dos concèptes plan importants, mai que mai per un pòble coma lo nòstre: que los dreches lingüistics son de dreches umans (per tant, la violacion dels dreches lingüistics son en realitat de violacions dels dreches umans) e que lo lingüicidi es una mena de genocidi. Sovent se mesprèsa lo lingüicidi e se considèra coma un delicte mendre, mas dins la practica, las tòcas e las consequéncias del lingüicidi e del genocidi son las meteissas. Podèm dire que lo lingüicidi es un genocidi educat, un genocidi fach amb “égalité et fraternité”, es un genocidi sens sang, e doncas pareis mai civilizat, mas son resultat es tanben lo remplaçament d'un pòble per un autre sens besonh de lo massacrar ni de repoblar lo territòri, mas en capitant que los enfants e los felens dels unes vengan los dels autres.
Remembrem, documentem e denonciem las umiliacions, lo mesprètz, los bonets d’ase, l’invencion del mot “patois” e reagiscam abans que siá tròp tard.