editorial
L’Estivada de Rodés, un an de mai
Arriba una nòva edicion de l’Estivada, lo festenal occitan que cada an se debana a Rodés. Pendent qualques jorns, la capitala de Roergue ven tanben la capitala d’Occitània tota. Mas ongan i a una rason de mai de festejar: l’Estivada fa vint ans, e es per aquò que ne cal felicitar los responsables, amb Patric Roux davant, per aquel prètzfach imprescindible. Cossí èra la vida culturala occitana abans l’Estivada? Sembla impensable que n’i poguèsse aver e es pas de creire que los occitans visquèssem pendent tantes ans sens l’Estivada.
Lo festenal, efectivament, es una d’aquelas causas que mancariá plan s’i èra pas. Alavetz ne cal garentir la continuitat dins l’avenir al prètz que calga. Las entitats occitanistas i seràn totas. De las Valadas fins a las Lanas, totes los accents e totas las sensibilitats de l’occitanitat i seràn presents. Tanben las institucions publicas e politicas sostenon aquel eveniment, ont sèm presents los mèdias occitans que, pauc a cha pauc, sèm a bastir l’imaginari nacional occitan normalizat. Totes i serem, en esperant que, coma sempre, l’assisténcia del public serà positiva, perque sens public que prenga consciéncia i a pas cap d’occitanitat de possibla.
Del 23 al 27 de julhet totes los occitanistas de tota la nacion an l’escasença e lo temps sufisent per anar a Rodés. I trobaretz un fum d’activitats de tota sòrta e per totes. I a pas cap d’excusa. Per qualques occitans Rodés pòt semblar luènh. Mas la question que se cal pausar es: de manténer viva la flama de nòstra cultura pròpria, aquò val pas una bilheta de tren o qualques oras de veitura e qualques peatges? Sosténer lo combat occitanista contra l’assag permanent de liquidacion es pas un combat simple. Degun nos prometèt pas que seriá un camin aisit. Es fòrça mai aisit de se pausar dins l’òpi de la francofonia. Mas sèm arribats fins aicí perque totjorn, totjorn, i a d’occitanistas dispausats a prene lo tren, lo bus o la veitura e a viatjar pel país. Se venes? Es sus la talvera qu’es la libertat!
A plan lèu a Rodés!
Lo festenal, efectivament, es una d’aquelas causas que mancariá plan s’i èra pas. Alavetz ne cal garentir la continuitat dins l’avenir al prètz que calga. Las entitats occitanistas i seràn totas. De las Valadas fins a las Lanas, totes los accents e totas las sensibilitats de l’occitanitat i seràn presents. Tanben las institucions publicas e politicas sostenon aquel eveniment, ont sèm presents los mèdias occitans que, pauc a cha pauc, sèm a bastir l’imaginari nacional occitan normalizat. Totes i serem, en esperant que, coma sempre, l’assisténcia del public serà positiva, perque sens public que prenga consciéncia i a pas cap d’occitanitat de possibla.
Del 23 al 27 de julhet totes los occitanistas de tota la nacion an l’escasença e lo temps sufisent per anar a Rodés. I trobaretz un fum d’activitats de tota sòrta e per totes. I a pas cap d’excusa. Per qualques occitans Rodés pòt semblar luènh. Mas la question que se cal pausar es: de manténer viva la flama de nòstra cultura pròpria, aquò val pas una bilheta de tren o qualques oras de veitura e qualques peatges? Sosténer lo combat occitanista contra l’assag permanent de liquidacion es pas un combat simple. Degun nos prometèt pas que seriá un camin aisit. Es fòrça mai aisit de se pausar dins l’òpi de la francofonia. Mas sèm arribats fins aicí perque totjorn, totjorn, i a d’occitanistas dispausats a prene lo tren, lo bus o la veitura e a viatjar pel país. Se venes? Es sus la talvera qu’es la libertat!
A plan lèu a Rodés!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Cossí i pòt aver sonque una estivada ? Perqué pas tanben una tardorada, una ivernada e una primada ? E perqué sonque a Rodès ? Ongan, Marselha es capitala europèa de la cultura ; ongan, l'estidvada s'auriá degut debanar a Marselha, ni nres mens. %ME desencusaretz, mas ieu, soi centrifugi. E me pòdi pas empachar de veire aquesta estivada coma un pun d'explamacion dins lo desèrt politic linguistic francés. Tant val dire, una folklorejada. T'i foton los escrivans, los pensaires e los contaires dins un cantonet que gaireben degun los i va pas trobar, puèi t'i assucan lo cap amb un çaganàs mai o mens musical, amb de textes lirics pas gaire sovent intelligents, (es pas Lluís Llach lo primièr arpalhan vengut qu'o vòl…). Fòrça mediocritat, pauca intellignécia, fòrça pauc ambicion politica, pas l'ombra d'un rebat d'independentisme, se que non a la botiga dels vendeires de pega-solets derisòris.
Un còp subvencionada aquesta usina de gaz mai o mens culturosa, ren mai, enlòc, o gaireben. L'occitan, lo volèm cada jorn, pertot, dins la vida publica, oficiala, dins cada escòla, dins cada collègi e licèu, cada universitat de dreit, de scienças, de letras, pertot mediaticament… Aquesta mesa en scena occitanofila francocompatibla me fa pensar desesperadament a la "Societat de l'Espectacle" del francés Gui Debord…
E coma o disiá la menina "aprèp la fèsta, lo colhon rèsta".
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari