Fa un pauc mai d’una setmana qu’un vaissèl que transportava de centenas de personas naufraguèt davant las còstas de Peloponès. 104 personas son estadas salvadas e menadas dins lo camp de refugiats de Malakasa, près d’Atenas, ont se tròban encarcerats dins de condicions pietadosas. Lo nombre de victimas lo sabèm pas encara, lo naviri auriá transportadas entre 400 e 750 personas a bòrd segon los testimònis. Se crenh que lo nombre de mòrts siá de qualques centenas mas per ara an recuperats 81 cadavres. Las familhas son totjorn dins l’espèr de trobar de subrevivents.

En seguida d’aquesta enòrma tragèdia, l’Organizacion Internacionala per las Migracions (OIM) e lo Naut Comissiariat de las Nacions Unidas pels Refugiats (NACNUR) reclaman d’accions urgentas e decisivas per empachar d’autres mòrts en Mediterranèa, qu’es un enòrme cementèri de desenas de milièrs de cadavres de personas que fugisson la misèria, lo talent, la set, la guèrra o la repression. Dins aquel sens, l’OIM e lo NACNUR an remembrat que la recèrca e lo salvament en nauta mar son un imperatiu umanitari.

Un imperatiu umanitari que los mèdias e los govèrns occidentals si que l’an plan comprés en çò que tanh al Titan, un vaissèl sosmarin desaparegut al fons de l’ocean Atlantic mentre qu’explorava las rèstas del Titanic. Dedins se trobava lo pilòt e quatre passatgièrs qu’avián pagats 250 000 dolars per l’aventura. Planhèm e ploram la tragèdia del Titan mas nos sentèm fòrça desconcertats de l’operacion mediatica e de salvament de portada internacionala que s’entamenèt mentre que los 104 subrevivents de la tragèdia de Kalamata se trobavan embarrats dins un camp sens psicològs ni traductors e que de centenas de naufragièrs son totjorn considerats desapareguts.

Aquela situacion nos deu far soscar prigondament sus las valors de nòstra societat. Podèm pas permetre que las personas en situacion de vulnerabilitat que riscan lors vidas, forçadas de migrar, sián mespresadas d’aquel biais. Per tant, fasèm una crida als estats, als govèrns e a la societat a una accion umanitària immediata. Es imperatiu que s'assigne de ressorsas per salvar, ajudar e protegir los que pòdon morir sus las rotas migratòrias perilhosas. Nos cal demandar çò que los a forçats de quitar lors païses e qui tira profièch de lor malastre. A mai, volèm tanben condemnar l’apròchi mediatic que valoriza mai las istòrias sensacionalistas que las crisis umanitàrias realas.