Dimècres passat, nos quitèt Ben Vautier, lo brave artista niçard conegut per son caractèr excentric e son indiscutibla contribucion a l’art contemporanèu. Reconegut internacionalament, Ben Vautier non èra pas solament un artista plastician, mas tanben un agitaire public, critic d’art, poèta, fotograf, pintre, decoraire e editor de libres.

Èra plan conegut per sas frasas filosoficoartisticas, sovent escrichas sus de quasèrns, estuges e sacs d’esquina, que lo faguèron venir popular demest los mai joves. Foguèt un digne eiretièr dels dadaïstas e de Marcel Duchamp, e un representant important del movement Fluxus, conegut per sos happenings e accions de carrièra.

Fòrça mèdias an raportat lo decès de nòstre plan aimat artista. Pasmens, pauques an evocat son combat occitanista, non per manca d’informacion mas per aquel mesprètz tan normalizat e banalizat que patissèm tostemps. Totun, Ben èra un brave occitanista. Dins son prètzfach d’artista comunicaire o comuniquèt ben: sostenguèt tostemps l’occitan e los dreches per la dignitat dels pòbles minorizats, participèt activament a las manifestacions per l’occitan e prepausèt generosament son art pel combat occitanista sus de tampas de libres, d’afichas e de tablèus ont se podiá legir: “Siáu Ben aquí”, “Occitan parla ta lenga”, “Volèm l’occitan a la television”, “Parla niçard”, “Siguètz realistas, demandatz l’impossible”, “Cu pèrde la lenga pèrde son país” o “Occitània bolega-ti”, especialament.

“Occitània bolega-ti”,  çò disiá Ben. E ben, nos bolegarem! E Ben, nos bolegarem! Après una vida consagrada a comunicar e transmetre de sentiments, de passions e de pensadas justas, es entre nòstras mans de demostrar que faguèt bona òbra. Qu’Occitània se bolegue es lo melhor dels omenatges que poiriam rendre a Ben.