Lo Recampament Nacional (RN) se tròba dins una virada critica, immergit dins un jutjament de granda escala que menaça l’avenir d’un de sos primadièrs carismatics, Marine Le Pen, e del quite partit. Lo partit màger de l’extrèma drecha francista afronta d’acusacions de malversacions publicas amb 25 acusats, dont de personatges istorics e de membres pròches de Le Pen coma lo cònsol màger de Perpinhan e vicepresident del partit, Louis Aliot, e sa cap d’estat-major, Catherine Griset. Aquelas acusacions meton en question non solament l’imatge que l’RN voliá de “partit antisistèma”, mas tanben son projècte politic.

Las pròvas presentadas, dont d’e-mails comprometents e de testimònis que soslinhan dirèctament la responsabilitat de Le Pen, sostenon la tèsi que l‘RN utilizava de fonzes europèus per finançar de salariats fictius. L’enquista detalha que lo partit organizèt un sistèma de desviament de fonzes per aleugerir sas dificultats financièras, al qual divèrses membres aurián participat. Sembla que la quita Marine Le Pen n’auriá agut consciéncia e n’auriá tirat profièch. Qualques unes dels acusats riscan de penas de fins a 10 ans de preson e de venir inelegibles fins a 5 ans, çò que complica grèvament las aspiracions presidencialas de Le Pen en 2027.

Davant aquel escàndol, Le Pen a pas causit de refusar los faches, mas de los minimizar. Amb son discors abitual en defensa de la “libertat parlamentària”, ensaja de justificar l’utilizacion de fonzes per son partit, del temps que d’autres membres del RN cèrcan de descreditar l’enquista coma una manòbra “politizada” dirigida contra los “partits antisistèma”. Mas aquel ensag de normalizar l’RN coma un partit respectuós de las institucions e luènh de la corrupcion contrasta amb sas practicas e son discors istoric “moralizant”.

Aquel procès tòca pas sonque l’RN: lança un avertiment a totes los sectors populars que vesián dins lo partit una alternativa a l’elitisme de la politica tradicionala. Lo movement que s'èra presentat coma un defensor de la classa obrièra e un critic de la corrupcion de l’elèit, revèla ara son caire vertadièr: un partit amb de ligams prigonds amb los interèsses del poder e del cabal, luènh de las inquietuds de las classas popularas que pretend de representar. Es un moment oportun pels sectors de l’esquèrra de remembrar qui son vertadièrament l’RN e Marine Le Pen, e per demostrar que lor projècte convergent amb las politicas liberalas de Macron a pas res a veire amb los interèsses de la classa obrièra.

Enfin, lo procès que s’es dobèrt jutja pas solament l’RN: es una espròva de fuòc per la democracia francesa e sas “valors republicanas” fàcia a la temptacion de la retorica aisida e de la manipòla politica.

Lo verdicte final poiriá èsser la compreneson definitiva que l’RN es pas res mai qu’un dels partits de la politica de classa que pretend de combatre.