La condemnacion de Marine Le Pen e d’autres dirigents del Recampament Nacional (RN) marca un ponch d’inflexion dins la scèna política francesa e mai internacionala. Nos auriá agradat mai, cèrtas, que foguèsson los electors amb lors vòtes qu’arrestèsson las aspiracions presidencialas de Le Pen. Ça que la, lo verdicte dels jutges met en question non solament l’imatge que l’RN voliá de “partit antisistèma”, mas tanben son projècte politic: se demòstra qu’es almens tan corromput coma las fòrças politicas que disiá de combatre.

Ara, en luòc d’assumir sas responsabilitats e d’adoptar de protocòls per garentir lo combat contra la corrupcion, lo RN cèrca de descreditar lo procès judiciari amb de manièras trumpistas. Dòna Le Pen e sa còla an causit una defensa oportunista e se presentan coma de victimas d’un procès politizat. Es curiós, perque quand la justícia espanhòla agiguèt d’un biais desproporcionat contra los caps independentistas catalans, amb la preson preventiva, de jutjaments dobtoses e de senténcias desproporcionadas, lo RN diguèt pas quitament un mot sus la politizacion dels jutges. Cal dire que dins aqueste afar la justícia francesa a agit d’un biais escrupulós e imparcial. S’agís pas d’un procès arbitrari, mas d’un afar fòrça documentat, amb de pròvas solidas que demòstran que pendent onze ans lo RN desvirèt d’argent del Parlament Europèu per embauchar d'assistents que, en realitat, trabalhavan pel partit en França. Lo tribunal estima la frauda a 4,1 milions d'èuros e considèra que Marine Le Pen joguèt un ròtle central dins aquel sistèma de desvirament “organizat e centralizat”.

L’afar tòca pas sonque l’RN: lança un avertiment a totes los sectors populars que vesián dins lo partit una alternativa a l’elitisme de la politica tradicionala. Lo movement que s’èra presentat coma un defensor de la classa obrièra e un critic de la corrupcion de l’elèit, revèla ara son caire vertadièr: un partit amb de ligams prigonds amb los interèsses del poder e de la borgesiá dominanta, luènh de las inquietuds de las classas popularas que pretend de representar. Ara es l’escasença pels sectors de l’esquèrra de remembrar qual son vertadièrament l’RN e Marine Le Pen, e de demostrar que lor projècte convergent amb las politicas liberalas de Macron a pas res a veire amb los interèsses de la classa obrièra. Enfin, la senténcia condemna pas solament l’RN: es una espròva de fuòc per la democracia francesa e sas “valors republicanas” fàcia a la temptacion de la retorica aisida e de la manipòla politica. Lo verdicte final es la compreneson definitiva que l’RN es pas res mai qu’un dels partits de la politica de classa que pretend de combatre.

Nòstre verdicte? L’RN es un partit corromput, mas sustot es una engana politica. Mas atencion, sa corrupcion nos desliurarà pas de l’extrèma drecha. Solament o farà una alternativa reala, valenta e coratjosa a la politica del cinisme e de la demagogia. L’extrèma drecha desapareisserà pas amb l’inelegibilitat de sos caps. Lo malcontentament popular que l’a facha créisser es totjorn plan viu, e se se bastís pas una alternativa reala que responda als besonhs populars, d’autres prendràn lor plaça. Profechem de la senténcia per demostrar que l’RN a pas lo cap naut ni las mans netas e demorem conscients que lo combat contra l’extrèma drecha lo ganharem per carrièras e dins las urnas, non pas dins las corts de justícia.