editorial
L’uòu de la sèrp
La setmana passada lo Front Nacional (FN) obtenguèt un elegit al conselh general del departament de Var. Concretament, se passèt dins lo canton de Brinhòla, ont lo candidat FN Laurent Lopez amassèt 54% dels vòtes al segond torn, en balajant lo candidat republican, que se supausa que lo devián elegir los simpatizants e electors de totes los autres partits. Nos cal èsser realistas e metre en valor que l’FN a solament un dels 42 elegits d’aquel conselh general. Es a dire, nos cal pas èsser alarmistas, perque nos trobam pas, malgrat çò que voldrián qualques unes, davant un tsunami inarturable del partit fondat per Jean-Marie Le Pen.
Ça que la, se relativizam la fòrça institucionala de l’FN, aquò vòl pas dire que minimizem aquela formacion. Plan al contrari, sèm convencuts qu’aquel partit es a l’extrèm opausat de l’occitanisme. En mai de sas consignas contra l’immigracion e contra l’integracion europèa, un dels pilars fondamentals de l’FN es la siá oposicion frontala a la reconeissença e al desvolopament de las culturas e lengas minorizadas (mal nomenadas regionalas). De fach, los sieus eurodeputats, dont lo quite fondador del partit amb son eiretièra e filha Marine Le Pen, votèron contra las culturas minorizadas al Parlament Europèu (PE). L’FN a fach public mai d’un còp son vejaire que lo francés deu èsser la sola lenga de França. Ponch final.
Es a causa d’aquò que volèm metre en relèu aquela realitat, quand vesèm lo fach que l’FN a de bons resultats electorals, justament en Occitània, país qu’a una identitat pròpria. Lo sindròm d’Estocòlme que patís la majoritat de la populacion occitana es, dins lo cas del vòte FN, una patologia extrèma.
Podèm arribar de comprene que i aja d’occitans que s’interèssen pas gaire a lor lenga e a lor cultura pròprias; mas nos es de mal comprene que i aja d’occitans que vòlgan la liquidacion de la lenga e de la cultura de lors parents e de lors grands.
En realitat, lo problèma es pus complicat. Podèm supausar que la majoritat dels occitans que vòtan per l’FN son pas motivats per una volontat conscienta d’eradicar lor lenga occitana pròpria, car dins los mèdias dominants, se parla pas gaire de l’ostilitat de l’FN contra las minoritats lingüisticas. Aquò es una posicion pauc coneguda de l’FN. Los electors occitans de l’FN, probable, son puslèu motivats per de tèmas fòrça mediatizats —e tractats amb fòrça demagogia— tocant l’immigracion, la seguretat, l’identitat francesa fantasmatica, e mai un certan discors de proteccion sociala que l’FN manlèva a l’esquèrra...
Totun, l’ostilitat de l’FN contra las lengas minorizadas, e mai s’es una question marginala dins los grands mèdias, rèsta per nosautres un motiu grèu d’inquietud. Car l’FN se vòl mostrar coma lo campion del chauvinisme francés dins totes sos aspèctes. Òr, s’atròba que lo chauvinisme francés passa, entre d’autras causas, per la liquidacion de las lengas minorizadas. Es una posicion que tanben s’exprimís dins de partits pus moderats: dins l’UMP amb Nicolas Sarkozy e Eric Besson; dins lo PS amb Manuel Valls, Robert Badinter e a passat temps François Mitterrand; dins lo Front d’Esquèrra amb Jean-Luc Mélenchon; e tanben amb de politicians pus isolats mas pro mediatizats coma Jean-Pierre Chevènement e Nicolas Dupont-Aignan.
L’FN vòl concentrar, amplificar e “perfeccionar” aquel chauvinisme francés dins totas las direccions possiblas e esplechablas: contra las minoritats lingüisticas de la meteissa manièra que contra los immigrants o l’ideal europèu.
Es a causa d’aquò que volèm remembrar quala es la realitat de l’FN per que siá presa en compte dins las convocacions electoralas avenidoiras.
Ça que la, se relativizam la fòrça institucionala de l’FN, aquò vòl pas dire que minimizem aquela formacion. Plan al contrari, sèm convencuts qu’aquel partit es a l’extrèm opausat de l’occitanisme. En mai de sas consignas contra l’immigracion e contra l’integracion europèa, un dels pilars fondamentals de l’FN es la siá oposicion frontala a la reconeissença e al desvolopament de las culturas e lengas minorizadas (mal nomenadas regionalas). De fach, los sieus eurodeputats, dont lo quite fondador del partit amb son eiretièra e filha Marine Le Pen, votèron contra las culturas minorizadas al Parlament Europèu (PE). L’FN a fach public mai d’un còp son vejaire que lo francés deu èsser la sola lenga de França. Ponch final.
Es a causa d’aquò que volèm metre en relèu aquela realitat, quand vesèm lo fach que l’FN a de bons resultats electorals, justament en Occitània, país qu’a una identitat pròpria. Lo sindròm d’Estocòlme que patís la majoritat de la populacion occitana es, dins lo cas del vòte FN, una patologia extrèma.
Podèm arribar de comprene que i aja d’occitans que s’interèssen pas gaire a lor lenga e a lor cultura pròprias; mas nos es de mal comprene que i aja d’occitans que vòlgan la liquidacion de la lenga e de la cultura de lors parents e de lors grands.
En realitat, lo problèma es pus complicat. Podèm supausar que la majoritat dels occitans que vòtan per l’FN son pas motivats per una volontat conscienta d’eradicar lor lenga occitana pròpria, car dins los mèdias dominants, se parla pas gaire de l’ostilitat de l’FN contra las minoritats lingüisticas. Aquò es una posicion pauc coneguda de l’FN. Los electors occitans de l’FN, probable, son puslèu motivats per de tèmas fòrça mediatizats —e tractats amb fòrça demagogia— tocant l’immigracion, la seguretat, l’identitat francesa fantasmatica, e mai un certan discors de proteccion sociala que l’FN manlèva a l’esquèrra...
Totun, l’ostilitat de l’FN contra las lengas minorizadas, e mai s’es una question marginala dins los grands mèdias, rèsta per nosautres un motiu grèu d’inquietud. Car l’FN se vòl mostrar coma lo campion del chauvinisme francés dins totes sos aspèctes. Òr, s’atròba que lo chauvinisme francés passa, entre d’autras causas, per la liquidacion de las lengas minorizadas. Es una posicion que tanben s’exprimís dins de partits pus moderats: dins l’UMP amb Nicolas Sarkozy e Eric Besson; dins lo PS amb Manuel Valls, Robert Badinter e a passat temps François Mitterrand; dins lo Front d’Esquèrra amb Jean-Luc Mélenchon; e tanben amb de politicians pus isolats mas pro mediatizats coma Jean-Pierre Chevènement e Nicolas Dupont-Aignan.
L’FN vòl concentrar, amplificar e “perfeccionar” aquel chauvinisme francés dins totas las direccions possiblas e esplechablas: contra las minoritats lingüisticas de la meteissa manièra que contra los immigrants o l’ideal europèu.
Es a causa d’aquò que volèm remembrar quala es la realitat de l’FN per que siá presa en compte dins las convocacions electoralas avenidoiras.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#16
Òsca al Domergue Sumien qu'a respondut coma o auriai fach. Es d'Iniciativa per Occitània, soi del PNO. S'avèm de divergéncias son pas sus la natura del nacionalisme occitan e i a pas besonh d'esser estampilhat d'extrema esquèrra per èsser anti racista e anti fascista.
Per parlar encara mai clar pòdi afortir qu'al PNO nos reconeissèm pas dins la copadura entre dreita (francesa) emai esquèrra (francesa) e çaquelà sèm anti racistas e anti fascistas.
N'i a pron ! l'anti racisme e l'anti fascisme son pas la proprietat intellectuala de l'extrema esquèrra.
Car Matiàs Gibèrt caldria prendre consciencia que las idèas pòdon èsser volatilas e cambiar de sens e de camp quand lo camp que n'es originari defend pas pron las sias idèas : l'exemple mai simptomatic es l'idèa d' "òrdre novèl" qu' a l'origina es estada concebuda pel marxista italian Antonio Gramsci e que ara es una idèa represa per l'extrema drecha mai radicala.
Per n'acabar amb lo nacionalisme que seria sonque una òrra idèa de dreita.
En novembre de 1954 quand los nacionalistas argerians tant arabis coma berbers del FLN se quilhèron per fotre l'estat francés defòra, cresètz que s'enquestionèron per saber s'èran de dreita o d'esquèrra ? Istoricament una causa es segura ! Aguèron contra eles tota l'extrema esquèrra francesa de l'epòca.
PCF compres.
#15 Matiàs, siáu persuadit que siatz pas un jacobin. Mai reprodusètz (sens vos en avisar) lei suspicions abitualas dei jacobins còntra lo nacionalisme occitan, quand, en realitat, lo nacionalisme occitan es ben pus pus progressista e ben pus antiracista que lo jacobinisme d'esquèrra. Dins una discussion politica, es important de se laissar pas intoxicar.
#14 L'accusacion de reprodusir lo jacobinisme es un pauc simplista e dògmatica...
Pensi pas far d'antinacionalisme primàri, mas demòra a cadun d'o jutjar.
Lo nacionalisme es un fach complèxe, es verai. Mas manteni que uèi es sustot una valor de drecha, al mens dempuei l'afar Dreyfus. Demagógica sovent e pseudo democratica, a mon vejaire.
La causa que me destorba lo mai es de veire que per fòrça occitanistas lo nacionalisme es una evidéncia aont me sembla ésser una question o un problema de nòstres discors politics.
Caudriá pensar un pauc mai tanben, ço qu' empeicha pas d'agir e de luchar ensem...
#13 @ Matiàs Gibèrt. Podètz pas afirmar seriosament que "lo nacionalisme es estat istoricament en Euròpa una valor de drecha". Diferents "nacionalismes" an existit tant a esquèrra coma a drecha.
Tanben disètz: "me sembla que l'occitanisme nacionalista se deuriá lèu posicionar clarament e dobèrtament sus la question de l'immigracion". Es lo cas: lo nacionalisme occitan es fòrça clar sus aquò... Deuriatz legir mai! Deuriatz pas recopiar lei prejutjats automatics dau jacobinisme francés pseudoprogressista.
Ai ja clarificat aquò dins un article: http://opinion.jornalet.com/lenga/blog/349/lantinacionalisme-primari
#12 "coma d'asard diguèron pas jamai la medisha causa per Bretanha, EusKadi, Catalonha e Occitània"
Es fals.
Es verai que foguèt pas jamai un subjècte central pel NPA (mas aquò's un autre debat )
Pasmens, dins una responsa escrita al felibritge, que, a l'epòca, mandèt una carta a totes los candidats sus la question de las lengas regionalas, lo Poton solet se pronuncièt en favor de l'independéncia de totas las "regions", segon çò qu'èra dit dins lor programa.
Redusir aiçò a una simpla estrategia politica (per la còrsega al rigor d'acòrdi, mas los occitans en majoritat s'en foton de l'independéncia e los autres tanben) es far un marrit procés. O alara, totas las proposicions politicas son suspectas de demagogia e podem pas pus parlar.
M'interrogi sincerament sus la valor d'aquel "nacionalisme democratic" dont parlèt lo camarade Maime (ja que 1°lo pòble occitan es pas en majoritat nacionalista occitan, e 2° lo nacionalisme es estat historicament en Europa una valor de drecha) L'ai ja explicar endacòm, per Occitània aquel nacionalisme me sembla surrealista e contradictòri en teoria, meme se reconeissi qu'en pratica avèm pas d'alternativa evidenta.
Per calmar los dobtes de nacionalisme "cocardièr" a ieu me sembla que l'occitanisme nacionalista deurià lèu se posicionar clarament e dobertament sus la question de l'immigracion e de la regularizacion dels sens-papièr, coma per exemple o faguèt un david fernàndez en catalonha per ERC...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari