Es plan sauput qu’es practicament impossible de viure plenament en occitan. Es pas solament una question de manca de ressorsas culturalas, literàrias o jornalisticas. Es pas tanpauc solament una question de manca de reconeissença legala de la part de França e de sa politica culturicida que cèssa pas. Es, mai que mai, la manca de locutors e lor dispersion, çò que provòca que los occitanofòns ajam e patiscam la sensacion d’èsser isolats e d’èsser los darrièrs parlants de la lenga. Aquela situacion, e mai s’es angoissosa, es mai una percepcion qu’una realitat e se pòt combatre eficaçament. Per exemple, amb l’usatge intensiu dels rets socials.
 
D’aqueles rets, n’i a un que cresèm que pòt donar un grand impuls numeric a l’occitan e a sa comunautat de locutors, especialament: es Twitter. O avèm ja dich en d’autras escasenças. Twitter es un ret social que permet quatre causas fondamentalas. La primièra es de trobar e seguir d’usatgièrs amb las meteissas inquietuds e chepics. Dins lo cas occitanista, lo perfil es fòrça clar. Lo segond es que permet d’escambiar d’informacions e de ressorsas, en multiplicant la portada e l’impacte de las iniciativas. Dins lo cas occitanista, insistissèm, aquò es un besonh fòrça urgent. La tresena granda vertut de Twitter es que permet de discutir, aprene, dialogar e debatre amb una comunautat d’interèsses comuns d’un biais rapid e dirècte. E la quatrena vertut es que permet de conéisser d’autras personas amb las meteissas intencions per poder bastir ensems de rets reals e de practicas amb de tòcas concretas. E, coma estrena, una cinquena vertut: Twitter es una plataforma excellenta d’emplegar amb lo telefòn mobil.
 
Per aquò, vos demandam a totes de far l’assag. Creatz uèi meteis un perfil sus Twitter. Es pas brica malaisit e es absoludament gratuit. Ensajatz-o pendent un mes. S’après far la pròva vos a pas convencut, podètz barrar lo perfil. Mas se comprenètz la dinamica e trobatz de bons twitterejaires e mai de bons seguidors, e s’emplegatz l’occitan, sèm convencuts que descobriretz que sètz pas los sols occitans conscients d’èsser occitans, sèm mantes e sèm totes mai près que çò que pensam. I sèm!