editorial
La pauretat argumentala jacobina
Tre que lo primièr ministre francés a anonciat que França ratificariá la Carta Europèa de las Lengas Regionalas e Minoritàrias, los jacobins an desenterrat la destral de guèrra. Paures innocents. Benlèu an cregut qu’o an dich seriosament, perque totes sabèm que la paraula dels governants republicans per rapòrt a aquela question es pas autra causa qu’una cordelada de messòrgas e d’enganas. Ça que la, a l’ora d’ara los jacobins son isterics, e benlèu aqueste còp serà vertat. Veirem ben.
Mas uèi, volèm far un còp d’uèlh justament sus aquela reaccion furiosa qu’an agut qualques unes. Fagam atencion, per exemple, a un sit web nomenat Boulevard Voltaire, que publicava una informacion ont comparava lo respècte per la diversitat culturala e lingüistica amb una arma de destruccion massissa. Aital, sens sal ni pebre. Es evident, e o sabèm totes, que lo fach qu’en Soïssa i aja quatre lengas oficialas a provocat la destruccion dels soïsses mejançant aquela arma de destruccion massissa. En seguida, s’exibissiá una argumentacion absoludament ilaranta, que i sortissián totas las fantaumas del fotut nacionalisme francés: Euròpa, los alemands, los josieus, los estatsunidencs e los francmaçons. La còla de Jornalet trobam que i mancan de referéncias a Alfred Dreyfus.
Al delà de las ironias ironicas, la pauretat argumentala del jacobinisme crepuscular implica que lo poscam pas prene seriosament ni que se pòsca debatre amb el. Es una pietat, perque lo combat de las idèas es totjorn encoratjant. Contra lo respècte cultural, la pluralitat lingüistica, la diversitat regionala e la riquesa patrimoniala, solament s’ofrís lo mur de contencion del nacionalisme exagonal. Vòlon perpetuar lo culte de l’Estat, coma entitat suprèma, a quin prètz que siá. Cada jorn es mai evident que França es pas autra causa qu’una immensa preson de pòbles e de nacions, mas plan perfumada, de segur. E los que n’an viscut e n’an trach de privilègis i renonciaràn pas facilament. Vendràn nervioses perque lor temps s’acaba: la democracia, la libertat e la cultura son los signes del sègle XXI, qu’abatràn aquel ancian regim uniformizaire qu’es vengut l’excepcion mondiala.
Mas uèi, volèm far un còp d’uèlh justament sus aquela reaccion furiosa qu’an agut qualques unes. Fagam atencion, per exemple, a un sit web nomenat Boulevard Voltaire, que publicava una informacion ont comparava lo respècte per la diversitat culturala e lingüistica amb una arma de destruccion massissa. Aital, sens sal ni pebre. Es evident, e o sabèm totes, que lo fach qu’en Soïssa i aja quatre lengas oficialas a provocat la destruccion dels soïsses mejançant aquela arma de destruccion massissa. En seguida, s’exibissiá una argumentacion absoludament ilaranta, que i sortissián totas las fantaumas del fotut nacionalisme francés: Euròpa, los alemands, los josieus, los estatsunidencs e los francmaçons. La còla de Jornalet trobam que i mancan de referéncias a Alfred Dreyfus.
Al delà de las ironias ironicas, la pauretat argumentala del jacobinisme crepuscular implica que lo poscam pas prene seriosament ni que se pòsca debatre amb el. Es una pietat, perque lo combat de las idèas es totjorn encoratjant. Contra lo respècte cultural, la pluralitat lingüistica, la diversitat regionala e la riquesa patrimoniala, solament s’ofrís lo mur de contencion del nacionalisme exagonal. Vòlon perpetuar lo culte de l’Estat, coma entitat suprèma, a quin prètz que siá. Cada jorn es mai evident que França es pas autra causa qu’una immensa preson de pòbles e de nacions, mas plan perfumada, de segur. E los que n’an viscut e n’an trach de privilègis i renonciaràn pas facilament. Vendràn nervioses perque lor temps s’acaba: la democracia, la libertat e la cultura son los signes del sègle XXI, qu’abatràn aquel ancian regim uniformizaire qu’es vengut l’excepcion mondiala.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#18
Compreni..., escrivètz en occitan, compreni..., Mistral comencèt a zo faire pels manifestes en 1868...
Compreni donc qu'èi de m'encloscar que, fòrt e mòrt, vos tanben volètz que lo Comitat de pilotatge de Bastir fornisca a sa comunicacion en francés una comunicacion en occitan.
#14 En quenta lenga escrivo, aqui ? Los manifestes en occitan, a començat amb Mistral en 1868. Es pas d'aquo que parlo.
#16 una causa es saber ont ne siam, e ço que nos sobra de far (e me sembla que n'ai una pichona idèia), una autra es de trobar un lengatge e un argumentari ont la societat occitana tala coma es encuei se posche reconoisser. Es d'aquo que parlo, de comunicacion vès tot lo mond, pas solament los convençuts. Parlam politica, aqui. E la politica, es de saber analizar las demandas de la societat qu'un li vol parlar.
#14 En quenta lenga escrivo, aqui ? Los manifestes en occitan, a començat amb Mistral en 1868. Es pas d'aquo que parlo.
#12 "Se far plaser ambé de discors politics maximalistas sièrv de ren dins la situacion que vivèm"
Lo maximalisme consistís pas a "se far plaser". Lo maximalisme, es comprene la mesura dei causas que nos rèstan de far, se volèm empachar la mòrt de la lenga.
Los occitanistas defendèm subretot una lenga. Los corsistas defendon una cultura, un territòri, un pòble, una nacion. Aquí tota la diferéncia.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari