Lo mes de mai que ven se celebrarà d’eleccions al Parlament Europèu, endacòm sus lo vièlh continent. Vist amb un pauc de perspectiva istorica, unas eleccions que i son convocats de centenats de milions d’europèus èran un fach inimaginable pels europèus de la primièra mitat del sègle XX, quand las relacions entre los païses d’Euròpa èran puslèu de malfisança e plan sovent fòrça ostilas. La construccion europèa sembla de còps que va fòrça lenta, mas cal prene en compte los tempses dels procèsses istorics prigonds e veirem ben que l’unificacion europèa progrèssa a un ritme notable.
 
Per las minoritats nacionalas d’Euròpa, que la Republica Francesa n’embarra mai d’una, lo procès d’unificacion de l’Union Europèa (UE) es una oportunitat d’aur. L’avenir de l’UE passarà inevitablament per un poder federal comun, amb sedença a Brussèlas, e per la delegacion del poder regional en d’unitats menoras. Los vièlhs Estats delègan de competéncias cap amont, cap a Brussèlas, e cap aval, cap a las regions naturalas e istoricas. Amb una politica monetària, comerciala, defensiva e exteriora comuna, quin ròtle jogaràn los estats tradicionals? Quin ròtle jogarà lo govèrn francés l’an 2100? O sabèm pas, mas probablament aurà mens de competéncias qu’ara, de la meteissa faiçon qu’es plan probable que Brussèlas n’aja mai, coma n’auràn tanben mai las regions de França. Es per aquò que totes los movements nacionals europèus actuals, coma lo basco, l’escocés, lo catalan o lo flamenc, son de movements prigondament europeïstas. Per la meteissa rason, son los grands movements nacionalistas dels grands Estats los mai reticents a la confluéncia europèa. Un exemple: lo Front Nacional.
 
Dich tot aquò, quina deu èsser l’estrategia de l’occitanisme politic en aquelas eleccions? D’un costat, deu reïterar la siá escomesa europeïsta, que desarma los jacobins que los vòlon acusar d’èsser intransigents e exclusents. De mai, deu presentar de candidats perque es bon que los occitanistas ajan totjorn de candidats que se pòsca votar per eles. Se sap plan que lo movement se demòstra en caminant. En tresen luòc, e vistas las dificultats especialas d’unas eleccions europèas, es positiu que se cèrque d’alianças amb d’autres partits que pòscan facilitar qu’un occitanista aja d’opcions d’èsser elegit eurodeputat. L’exemple dels còrs François Alfonsi deu pas passar inapercebut. La preséncia d’un occitanista a las institucions europèas poiriá dinamizar enòrmament lo movement occitan.