editorial
Occitània e lo Front Nacional
Qu’Occitània siá un dels territòris ont lo Front Nacional (FN) s’enrasiga amb mai de fòrça es quicòm que nos deuriá far soscar. Sufís pas de criticar aquel partit; cal analisar atentivament las causas qu’an menat un fum de ciutadans occitans a votar per una fòrça politica d’aquelas caracteristicas e non pas una que defenda la cultura ni la lenga occitanas coma signe, justament, identitari. Los partits e lors resultats electorals respondon absoludament a la volontat dels ciutadans. Se l’FN creis en Occitània es perque los occitans o vòlon aital. Afirmar que lo fenomèn de l’FN es un fenomèn de domeni estatal es una excusa tan comòda coma falsa: al Bascoat l’FN presentèt pas cap de candidatura, e en Biàrritz obtenguèt solament 5% dels vòtes.
Aquel exemple nos va fòrça ben per illustrar un fach determinant: dins los païses ont los partits regionals (o apertenent a las nacions istoricas) fan un bon resultat, l’FN prospèra pas gaire. Es lo cas basco, mas tanben lo cas breton e còrs. Per contra, ont lo movement politic nacional es flac (Occitània o Catalonha Nòrd) l’FN creis, e creis fòrça. Es per aquò que podèm afirmar, sens nos confondre, que los partits nacionals de las minoritats de França son d’excellentas digas de barratge contra l’FN. Per aquela rason cal sollicitar l’occitanisme, e concretament Bastir e las autras organizacions politicas occitanas, per trabalhar mai e mai fòrt e per consolidar un movement mai vast, mai coesiu e mai enrasigat, que permeta de presentar mai de listas a las eleccions venentas. Cada elegit occitanista es un elegit de mens de l’FN.
En segond luòc, cal anar tanben a las causas socialas del fenomèn. La pèrda de l’indentitat comunautària e tradicionala, qu’es pas una autra que l’occitana, a favorit l’alienacion mentala de mantes occitans qu’an cercat dins l’FN un refugi davant las incertituds, la paur de l’immigracion e la precarietat de l’emplec. Es justament a l’invèrsa: un occitanisme fòrt seriá capable de donar de sens identitari a la populacion e auriá los mecanismes per integrar una bona partida dels immigrants. A tot aquò i cal apondre lo fach que qualques franceses refugiats del nòrd d’Africa s’establiguèron en Occitània, en passant de colonizar un territòri a ne colonizar un autre. Aquel fach, que persistís, s’aigalarà al fil inevitable del temps.
Aquel exemple nos va fòrça ben per illustrar un fach determinant: dins los païses ont los partits regionals (o apertenent a las nacions istoricas) fan un bon resultat, l’FN prospèra pas gaire. Es lo cas basco, mas tanben lo cas breton e còrs. Per contra, ont lo movement politic nacional es flac (Occitània o Catalonha Nòrd) l’FN creis, e creis fòrça. Es per aquò que podèm afirmar, sens nos confondre, que los partits nacionals de las minoritats de França son d’excellentas digas de barratge contra l’FN. Per aquela rason cal sollicitar l’occitanisme, e concretament Bastir e las autras organizacions politicas occitanas, per trabalhar mai e mai fòrt e per consolidar un movement mai vast, mai coesiu e mai enrasigat, que permeta de presentar mai de listas a las eleccions venentas. Cada elegit occitanista es un elegit de mens de l’FN.
En segond luòc, cal anar tanben a las causas socialas del fenomèn. La pèrda de l’indentitat comunautària e tradicionala, qu’es pas una autra que l’occitana, a favorit l’alienacion mentala de mantes occitans qu’an cercat dins l’FN un refugi davant las incertituds, la paur de l’immigracion e la precarietat de l’emplec. Es justament a l’invèrsa: un occitanisme fòrt seriá capable de donar de sens identitari a la populacion e auriá los mecanismes per integrar una bona partida dels immigrants. A tot aquò i cal apondre lo fach que qualques franceses refugiats del nòrd d’Africa s’establiguèron en Occitània, en passant de colonizar un territòri a ne colonizar un autre. Aquel fach, que persistís, s’aigalarà al fil inevitable del temps.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
La crisa es pas solament economica; es tant ben espirituala. Sem a la fin d'un cicle de 2500ans. La pensada materialista que siaja filosofica o ben scientifica, es au bot du roleu. Una autra pensada vai naisser e lo vielh vai s'en anar. Sem dins una perioda de transicion, d'incertituda. I a belcop de dobte dins los partis que votavan per l'esquera. Lòr biais de far, de pensar corespond pus a la realitat. Que que siaja la polucion, lo tarissament de las resorças de la terra, l'impossibilitat de declenchar de las gueras sos peina de destruire tota la planeta, fach qu'i aja belcòp d'interogacions. Que pensan lo monde? quo es la fauta de l'autre daus immigrats, daus roms, daus foncionaris. Es pas estonant que las idéias Lepenista prenan lo , dessus. An un bolevard davant ela. Aquel fenomene toca tanben la dreicha coma l'esquera. Es quò qu'i a una autra solucion?
Creisa pas que l'absença de front nacionau en aquitaina o en limosin siajan una proba de l'eficacitat d'una revendicacion occitanista. Quo es mas la marca d'una mentalitat en retard d'una dietzena d'annadas. La revendicacion es nonmas culturala. Per prener raiç chau que s'assieta sur una novela filosofia e una novela sciença. Au congres sciença e consciença de mai 2012 que se tenguet à Tolosa e que poretz trobar sur lo site www.bouger-la-vie.com un daus intervenants poset la question : perque dempuei de nombrosas annadas sept miliards de personas e un pauç mai volan la patz, lo bonur, la santat, la prosperitat, la solidaritat e perque sistematicament quo es lo contrari que ven. La filosofia passada era basada sur la lei de separacion. En naut i a Diu, lo creator e debas i a nòstres sas creatures. Tot es bian separats. Quò a fafach naisser una patologia de la separacion. Las causas son separadas, l'economia es cloisonada; Tots los òmes e femnas pensan que son separats los uns daus autres. L'individualismen, l'egoisme s'e espandit. E si au coàntrari eram reliar los uns aux autres , que l'autre siaja un bocin de nòstres? Es quò la novela filosofia? Es quò que nos liga aus catars e nos balha una identitat pus forta? Quo es a veire!
#5 Siáu completament d'acòrdi amb Loustalot: Biàrritz es una vila de Gasconha, donc d'Occitània.
Bèl editoriau!
Complidament d'acòrdi embe l'analisi facha aquí sus sus li causidas de mantu electors occitans. Es una pròva de mai de l'alienacion de la majorança dau pòble occitan, qu'arriba pas e si descadenar de la capa de plomb francimanda tant culturala que politica. Es una pòble vengut flac en lo debanament dau temps, mi desagrada de l'afortir mas es ensin. Segur que lo movement "Bastir" es una requista
iniciativa, qu'espèri veire espelir denant de passar. Per lo moment veï pas d'autra solucion per si desempegar de la manmesa francimanda. Podèm que conortar aqueli e aquelu que l'an promogut.
L'implantacion dau FN en Occitània n'ei pas ni ua fatalitat ni ua generalitat tampòc.
Dins tota l'Aquitània administratiu, i a pauc d'elegits dau FN.
http://aquitaine.france3.fr/2014/03/31/les-elus-fn-en-aquitaine-449299.html
Biàrritz ei ua ciutat de Gasconha (Occitània)
http://www.youtube.com/watch?v=iuf1I9ANFc0
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari