Las eleccions europèas an demostrat una conviccion que fa longtemps que l’anonciam dins los editorials d’aqueste jornal: los movements europeïstas e favorables als dreches dels pòbles sens estat son un mur natural e un cordon sanitari contra l’extrèma drecha e lo populisme. Al contrari de çò que ditz la propaganda jacobina, i a pas un movement mai antixenofòb qu’aqueles movements dels pòbles sens estats, que dins lo nòstre cas es l’occitanisme. Aquí ont aqueles movements son fòrts, l’FN a obtengut de resultats marrits. E a l’invèrs: aquí ont aqueles movements son flacs, l’FN a crescut e a ganhat las eleccions. Un exemple concret e fòrça clar apertenent a l’estat francés: en Corsega, l’FN a pas ganhat las eleccions europèas, e justament ailà lo candidat sobeiranista còrs François Alfonsi a obtengut 21,5% dels vòtes, çò que li a autrejat la tresena posicion. En Bretanha e al Bascoat Nòrd, l’FN a pas ganhat tanpauc e los autonomistas an fach de bons resultats.
 
Al nivèl europèu se passa çò meteis. L’extrèma drecha, lo populisme e los partits antieuropèus creisson dins los estats-nacions, mas s’enrasigan pas dins los païses petits e dins las nacions sens estat qu’an una certana consciéncia nacionala. Mai d’exemples: en Catalonha ganhèron los partits independentistas e l’extrèma drecha faguèt pas cap de resultat remarcable. Çò meteis se passèt en Escòcia o Irlanda. Lo problèma, doncas, es que l’extrèma drecha s’enrasiga en lo chauvinisme, valent a dire en lo “nacionalisme” expansiu o imperialista, aquel que cèrca de dominar e sometre d’autras nacions, talament coma o representa l’FN. Per contra, lo nacionalisme defensiu, aquel que defend son identitat e son existéncia coma mecanisme d’autodefensa, genèra d’anticòrses contra la xenofobia e lo populisme.
 
Occitània, dins aquel encastre, es lo paradigma. La manca d’un movement occitanista fòrt, qu’ofrisca als occitans un encastre referencial coerent e un objectiu politic concret, demòstra l’alienacion politica del pòble occitan, que se tradutz en un comportament electoral erratic que fa venceire l’FN. Cada vòte occitanista es un vòte de mens pel jacobinisme expansiu. En consequéncia, fasèm una crida als agents occitanistas politics a trabalhar, sens preissa mas sens pausa, per bastir un movement politic vast, transversal, coesionat e amb vocacion electorala majoritària. En o fasent, non solament salvarem lo nòstre país, mas barrarem tanben lo passatge als nòus populismes europèus.